φωτο Γρηγόρης Χατζηλάμπρου
ΦΩΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
O καλλιτέχνης Γιώργος Μπαρδάκας, χαρίζει τη ΚΟΝΤΡΑΛΤΟ στους Φλωρινιώτες !
Το έργο του θα τοποθετηθεί σε
κεντρικό σημείο της πόλης που θα υποδείξουν οι καθηγητές της ΣΚΤ Φλώρινας.
Η δύναμη της Τέχνης μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές εφαρμογής.
Η επαφή με τον δημιουργικό μας εαυτό, σε μια καθημερινότητα η οποία εξορίζει τη φαντασία, την έμπνευση και τη δημιουργικότητα, επιβάλλεται ως πράξη αγάπης γιατί όπως γράφει ο ποιητής R. M. Rilke, «καθώς οι δημιουργίες της Τέχνης, αναδυόμενες ορμητικά μέσα από μια ανεξάντλητη πηγή, στέκουν παράξενα σιωπηλές και ανυπέρβλητες ανάμεσα στα υπόλοιπα πράγματα, θα μπορούσαν άθελά τους χάρη στην ανιδιοτέλεια, στην ελευθερία και στην έντασή τους, να γίνουν κάποιου είδους πρότυπο για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα».
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Κάθε είδους κρίση αποτελεί το ιδανικότερο λίπασμα
για την Τέχνη. Ενώ παράλληλα, σε περιόδους κρίσης είναι που η Τέχνη αποκτά και
τη μεγαλύτερη αναγκαιότητα ύπαρξης.
Γιατί είναι κάτι παραπάνω από μια απλή
ψυχαγωγία για τα ταλαιπωρημένα πνεύματα. Είναι ένας βωμός πάνω στον οποίο θα
τοποθετηθούν όλα αυτά που μας ταλανίζουν, μας φοβίζουν και όσα μας δίνουν
ελπίδα για το μέλλον.
Και δεν πρέπει κανείς να υποτιμά τη δύναμη της
Τέχνης. Στον αντίποδα της τηλεόρασης που έχει αναλάβει το ρόλο να κοιμίσει τις
συνειδήσεις μας, η Τέχνη είναι εκείνη που διαθέτει τα εφόδια να μας αφυπνίσει.
Έχουμε ανάγκη, πλέον, να δούμε και να ακούσουμε Έλληνες καλλιτέχνες. Είτε πρόκειται για κινηματογράφο και
μουσική, είτε πρόκειται για οτιδήποτε άλλο εμπίπτει στην κατηγορία της Τέχνης.
Καλός ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, καλό και το Hollywood ενίοτε, όμως ο Έλληνας
καλλιτέχνης είναι εκείνος που μπορεί να με καταλάβει καλύτερα από κάθε άλλον..
Καθένας από μας μπορεί
να βοηθήσει τις ελληνικές Τέχνες να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα.
Η μαγική
λέξη είναι μία: Υποστήριξη. Δεκάδες νέοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες περιμένουν
στωικά ανθρώπους σαν εσένα και εμένα να τους δώσουν την ευκαιρία να ακουστούν.
Αν δεν τους χειροκροτήσουμε στα φεστιβάλ, τις παραστάσεις και τις προσωπικές
εκθέσεις τους ή ακόμη και στο internet που προβάλλουν τα δημιουργήματα τους,
πώς θα αντλήσουν δύναμη για τη συνέχεια;
Γιατί, μη γελιέστε, το μεγαλύτερο δώρο
για έναν καλλιτέχνη δεν είναι τα χρήματα, αλλά η αναγνώριση της δουλειάς του,
και αυτό δεν απαιτεί κονδύλια, αλλά λίγη καλή θέληση.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θυμηθούμε τον Μεγαλέξανδρο του Καλαμάρα που σαπίζει σε κάποιο υπόγειο . Αλήθεια τι θα γίνει με αυτό το έργο;
Δυστυχώς! Να λάβουμε υπόψιν μας
πως η Τέχνη, όταν αναμειγνύεται άμεσα με την Πολιτική, τότε αναπόφευκτα
υποβιβάζεται στο επίπεδο της ιδεολογικής φθήνιας.
Η Τέχνη
είναι μια όαση στην οποία μπορεί κανείς να ξεκουραστεί έστω και για λίγο. Ένα
νησάκι στη θάλασσα της καθημερινότητας πάνω στο οποίο μπορεί να ξαποστάσει
κανείς και να ατενίσει τον ορίζοντα. Μια πέτρα στο τέλμα της επανάληψης, του
συντηρητισμού, του δογματισμού και της βαρεμάρας. Μια αστραπή από τον κόσμο του
Υπερβατικού που καταυγάζει για λίγο τη “Μαύρη Σιδερένια Φυλακή” μας…