Το ξέρω, πως θα χαλάσω
για λίγο τη βολή σας. Καλοκαιράκι γαρ , έχετε αφήσει τον καναπέ σας και μου
σουλατσάρετε στις παραλίες με τα φραπεδάκια στο χέρι.
Αραγμένοι στη
ξαπλώστρα της παραλίας , για μία ακόμα φορά αφήνουμε κατά μέρος τα προβλήματα
της καθημερινότητας – σαν να μη συμβαίνει τίποτα .
Εν τω μεταξύ «ο κόσμος καίγεται»!!! μεταφορικά και κυριολεκτικά. Και δεν
είναι οι 37 βαθμοί υπό σκιά που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη, αλλά όλο αυτό το
μπάχαλο με τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα . Αδιάφοροι
για το διπλανό μας , κάνουμε το σταυρό μας και λέμε από μέσα μας , «ο καθένας για τον εαυτό του και για όλους
ο Θεός»! Τόσο καλά!
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έχουν εγκλωβιστεί στον πανικό, την αδικία και τη δυστυχία από την αλλαγή των
εργασιακών συνθηκών και την έλλειψη σταθερότητας σε όλα τα επίπεδα και
οδηγούνται σε κατάθλιψη. Αυτοί που νιώθουν να έχουν χάσει τον έλεγχο της ζωής τους
και να παραμένουν θεατές στις καταιγιστικές και βίαιες αλλαγές που επηρεάζουν
τη ζωή τους, αδυνατώντας να αντιδράσουν σε αδικίες που τους αφορούν και που εν
τέλει αφορούν όλους μας, και δυστυχώς, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Αυτούς τους ανθρώπους βεβαίως, με γυαλιά ηλίου,
είναι αδύνατον να τους δείς, παρ όλο που οι τελευταίες έρευνες δείχνουν πως
αγγίζουν το ποσοστό του 44 %!!!
Υπάρχουν όμως και οι
άλλοι. Οι άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι
διαφορετικοί. Κουβαλάνε και αυτοί τα ίδια προβλήματα και ζούν με τα ίδια προβλήματα. Αλλά είναι άνθρωποι που την έχουν δει αλλιώς..
Δεν ξέρω αν φοράνε κόκκινα γυαλιά και βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά..
Αυτοί, δεν είναι υπερ - άνθρωποι. Είναι Άνθρωποι για τον άνθρωπο. Άνθρωποι που προσπαθούν με ανιδιοτέλεια να δώσουν ένα χέρι κατανόησης και συμπαράστασης σε όσους λυγίζουν κάτω από το βάρος της βάρβαρης καθημερινότητας. Και το κάνουν με ανιδιοτέλεια και ευαισθησία και όχι με ελεημοσύνες τύπου φιλανθρωπίας. αλλά με μία συμβολική κίνηση .
Επιλέγουν να διανύσουν χιλιόμετρα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για να μεταφέρουν ένα μήνυμα!
Δεν ξέρω αν φοράνε κόκκινα γυαλιά και βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά..
Αυτοί, δεν είναι υπερ - άνθρωποι. Είναι Άνθρωποι για τον άνθρωπο. Άνθρωποι που προσπαθούν με ανιδιοτέλεια να δώσουν ένα χέρι κατανόησης και συμπαράστασης σε όσους λυγίζουν κάτω από το βάρος της βάρβαρης καθημερινότητας. Και το κάνουν με ανιδιοτέλεια και ευαισθησία και όχι με ελεημοσύνες τύπου φιλανθρωπίας. αλλά με μία συμβολική κίνηση .
Επιλέγουν να διανύσουν χιλιόμετρα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για να μεταφέρουν ένα μήνυμα!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ! ΟΧΙ άλλη ζωή χαμένη στο σκότος και στη κατάθλιψη».
Ένα μήνυμα διαμαρτυρίας προς ένα κράτος που δεν έχει κοινωνικές δομές
και δεν εφαρμόζει μέτρα για τους ανέργους.
Ένα μήνυμα ενθάρρυνσης προς αυτούς που το κουράγιο έχει αρχίσει να τους
εγκαταλείπει.
Ένα μήνυμα « εις μνήμη» των χιλιάδων Ελλήνων συμπολιτών που κατέφυγαν
στην απόγνωση και στην αυτοχειρία!
Στις 17 Ιουλίου 2016 ,
ο 3Ος δρόμος ΘΥΜΗΣΗΣ ΚΑΙ
ΔΥΝΑΜΗΣ , με το σύνθημα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !
ΟΧΙ άλλη ζωή χαμένη στο σκότος και στη κατάθλιψη», είναι ένας υπερ
μαραθώνιος 222 χλμ , από Αθήνα στη Στυλίδα.
Το αξιοσημείωτο είναι πως όλο το βάρος της διαδρομής θα το σηκώσει ένας άνθρωπος. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, αθλητής μεγάλων διαδρομών, ο οποίος έχει ήδη διανύσει και τους δύο προηγούμενους μαραθώνιους και θα έχουμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα σε επόμενο δημοσίευμα.
Το αξιοσημείωτο είναι πως όλο το βάρος της διαδρομής θα το σηκώσει ένας άνθρωπος. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, αθλητής μεγάλων διαδρομών, ο οποίος έχει ήδη διανύσει και τους δύο προηγούμενους μαραθώνιους και θα έχουμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα σε επόμενο δημοσίευμα.
Γι αυτό σας λέω.
Αφήστε τα σαγιοναράκια σας και τα κουβαδάκια σας και φορέστε τα αθλητικά σας. Δώστε
τη παρουσία σας, είτε νοητικά, είτε με τη συμμετοχή σας .
Και να θυμάστε : Όποιος φοβάται να σηκωθεί ....χίλια χρόνια
θα σέρνεται!
Ντόρη Κουτουράτσα
13-7-2016 
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
2 comments :
Μην αφήσεις τον φόβο, πίσω να σε κρατήσει. Έχε στο νου σου, ότι δείγμα δεν είναι αδυναμίας, αλλά μάλλον, δείκτης, ότι επίγνωση έχεις της κατάστασης της όποιας.
Μην αφήσεις τον πόνο να σε σπάσει. Πείσμα να βάλεις περισσότερο απέναντί του. Είναι πολλές οι μάχες που εξ αιτίας του έχουνε χαθεί, και αυτός όμως ξανά, έκανε την εμφάνισή του.
Την κούραση μην την αφήσεις ούτε αυτή, απόφαση για σένανε να πάρει. Σφίξε τα δόντια και συνέχισε με όποιον καλύτερο τρόπο εσύ μπορείς.
Μην, τις δυσκολίες επιτρέψεις, αμφιβολίες να σου βάλουνε. Δείκτης όλες αυτές είναι, πως η πορεία σου, ρότα σωστή τραβάει. Κανείς, σε ότι δεν αξίζει, εμπόδια δεν έχει.
Και μέχρι πότε, ίσως να μου πεις. Πόσο ακόμα;
Μέχρι το τέλος Άνθρωπε. Μέχρι το τέλος.
Παραμύθια είναι όλα τα άλλα.
Είναι ο φόβος, ο πόνος, η κούραση και οι δυσκολίες, αυτά που σου θυμίζουν πως είσαι ακόμη ζωντανός.
Επιλογή άλλωστε άλλη, αν το καλοσκεφτείς, πέραν της παραίτησης, ποτέ δεν είχες…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Υπο τας φιλύρας σε γνώρισα
Υπο τας φιλύρας σε είδα
Υπο τας φιλύρας ένα σούρουπο
<<...ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΩΣ...>>
Δημοσίευση σχολίου