Χρειάστηκα λίγο χρόνο ..
Να αφουγκραστώ και να αντιληφθώ.

Η Φλώρινα, μου θυμίζει λίγο την μαρμαρωμένη βασιλοπούλα και δεν βλέπω κανένα πρίγκηπα ικανό, να της δώσει το φιλί της ζωής!
Αυτό δεν είναι προσωπική διαπίστωση, αλλά πεποίθηση όλων, που εκφράζεται με κάθε χειραψία για το καλωσόρισμα.

Κάποτε, αυτό το αίσθημα της ηττοπάθειας εκφράζονταν με το "ε, τίποτα δεν γίνεται εδώ, Εδώ είναι Φλώρινα" .                                                                                                                                       Λούστηκα κι εγώ πολλές φορές αυτό το γκρίζο της απαισιοδοξίας , και είχα χαρακτηρίσει τον τόπο μας,  Φλώρινα η πόλη με το αιώνιο σούρουπο- ποτέ δεν ξημερώνει εδώ ...                             Σήμερα , το ζήτημα έχει χειροτερέψει  και η Φλώρινα θεωρείται από τους ίδιους τους Φλωρινιώτες, τελειωμένη!!!

Μαύρα σκοτάδια. Τώρα θα μου πεις, όλη η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια , η Φλώρινα θα ήταν η εξαίρεση;

Κι όμως! Φωτεινές σχισμές, από εκεί που δεν το περιμένεις έριξαν λίγο φως στο τούνελ, και δεν  ήταν η Νικολούλη!

Στα μάτια ενός  συμπολίτη μας, ενός νεαρού επιχειρηματία, που παλεύει κι αυτός τη καθημερινότητα όπως όλοι μας, είδα να ανασταίνεται ένα κομμάτι της πόλης με τη δημιουργία ενός πρότυπου βρεφονηπιακού σταθμού υψηλών προδιαγραφών, μιάς προσχολικής ακαδημίας θα έλεγα!

Σε μια παρέα Πρεσπιωτών μεταξύ τσιπουρομεζέδων, γεύτηκα την αισιοδοξία αυτών των ανθρώπων καθώς μου μιλούσαν με περηφάνεια για τον νερόμυλο που ανακαινίστηκε πρόσφατα και μοιράστηκα τα σχέδιά τους για τον τόπο τους.

Το πείσμα του Σάββα να αποκτήσει εξωστρέφεια ο τόπος μέσα από τις πρωτοβουλίες και επαφές  του Επιμελητηρίου, με έπεισαν , πως κάτι γίνεται.

Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη! Αυτό το ξέρουμε. Στους δύσκολους όμως καιρούς που διανύουμε, αυτό το κάτι δεν αποτελεί ελπίδα, αλλά μας δίνει κουράγιο και δύναμη
για να σηκώσουμε ψηλά το βλέμμα μας, να στιλώσουμε τα πόδια μας και να γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι σωτήρες της ζωής και του τόπου μας.

Ο πρίγκηπας που θα δώσει το φιλί της ζωής στον τόπο μας, είναι μόνο στα παραμύθια που τα φάγαμε, τα μασήσαμε , τα αναμασήσαμε και στο τέλος βαρυστομαχιάσαμε.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν!
Αυτή η διαπίστωση , είναι τελικά ευλογία! Για να δούμε τα πράγματα στη πραγματική τους διάσταση και να πεισθούμε πως εμείς, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, είμαστε η δύναμη για τον τόπο μας.

Ντόρη Κουτουράτσα
9-11-2016