.................................................................................................................................................................

Από 12 Σεπτεμβρίου –και αφού είχε εξαντληθεί κάθε χρονικό περιθώριο για την έναρξη του προγράμματος- κληθήκαμε να αναλάβουμε την «κοινωφελή» μας εργασία.

(Αντιπαρέρχομαι όσους προσλήφθηκαν χωρίς να έχουν την παραμικρή ανάγκη, όσους κάνουν δεύτερη ή και τρίτη δουλειά παράνομα, όσους πηγαίνουν όποτε το θυμηθούν, ακόμα και όσους δεν εμφανίζονται καν)

Ενάμιση μήνα μετά είμαστε απλήρωτοι. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ότι δεν υπάρχει καμία υπεύθυνη και επίσημη ενημέρωση. Αρχικά υπήρχε η φήμη ότι θα πληρωθούμε 20 Οκτώβρη. Μετά 20 Νοέμβρη. Και τα τελευταία…. νέα μιλούν για γιορτές Χριστουγέννων.

ΟΙ περισσότεροι από μας ήμασταν μακροχρόνια άνεργοι, αρκετοί με άνεργους-άνεργες συζύγους, με παιδιά και χαμηλά εκκαθαριστικά (δηλαδή χωρίς καταθέσεις και αποθέματα). Δεν πάμε στη δουλειά ούτε για αναψυχή ούτε για χόμπι.

Υποτίθεται πως τα χρήματα υπάρχουν και περιμένουμε να «ξεκλειδωθεί» ένας κωδικός.

Οι –εύλογες- απορίες μου, λοιπόν, είναι οι εξής:

1.Που βρίσκονται αυτά τα χρήματα (αφού υπάρχουν);

2.Ποιος τα διαχειρίζεται;

3.Μήπως (όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις) τοκίζονται και –αν ναι- ποιος θα εισπράξει τους τόκους και πως θα τους αξιοποιήσει;

4.Αλήθεια, τι θα γίνει με τα χρήματα των 20 θέσεων που χάθηκαν;

Σε μία περιοχή που –όσο «κλισέ» κι αν ακούγεται- μαστίζεται από την ανεργία, σε μία περιοχή που το κρύο έχει ήδη αρχίσει να γίνεται τσουχτερό και η τιμή του πετρελαίου ακόμα «τσουχτερότερη», αναρωτιέται κανείς πως εμείς και οι οικογένειές μας τα βγάζουμε πέρα; Δε μιλάμε για πολυτέλειες. Δεν περιμένουμε αυτά τα χρήματα για να τα σπαταλήσουμε άσκοπα. Πρόκειται για την καθημερινότητα και την ΕΠΙΒΙΩΣΗ μας…

Για τον λόγο αυτό ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ μια επίσημη ενημέρωση, που θα βάλει τέλος στην αγωνία μας. Μπορεί σε όσους έχουν ήδη «βολευτεί» να φαίνεται εξωπραγματικό, όμως οι περισσότεροι από μας κοιμόμαστε και ξυπνάμε με το άγχος ΑΝ αύριο θα καταφέρουμε να παρέχουμε στα παιδιά μας, όχι ακριβά ρούχα ή παιχνίδια και εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά θέρμανση και τροφή….

Ελπίζω οι αρμόδιοι φορείς να δείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία και να κινηθούν σύντομα οι διαδικασίες πριν χάσουμε εντελώς την αυτοεκτίμηση και την αξιοπρέπειά μας.

Θα κλείσω με ένα διαχρονικό ποίημα του Κωστή Παλαμά και με την ευχή η διαμαρτυρία μου να έχει αποτέλεσμα στις οικογένειες των εργαζόμενων που περιμένουν και αγωνιούν.

«Στην αργατιά, στη χωριατιά, το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι

ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»

 

Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία

 Χ.

 

 

 

 

«Αυτεπάγγελτη δίωξη άσκησε ο εισαγγελέας υπηρεσίας ημέρα Σάββατο, λίγες ώρες αφού κυκλοφόρησε το HOT DOC που δημοσιεύει τη λίστα Λαγκάρντ με τα 2.059 ονόματα ελλήνων που διατηρούσαν λογαριασμούς στην ελβετική HSBC στο δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη για παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων.

Η Δικαιοσύνη που για τρία χρόνια κωλυσιεργεί, κάνει τα στραβά μάτια και παρακολουθεί νωχελικά σαν απλός παρατηρητής την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας με κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης, να πετούν ο ένας στον άλλο το μπαλάκι των ευθυνών εκπλήσσει για μία ακόμη φορά, με τα «αντανακλαστικά» της.

 

Πρόκειται για προκλητική δίωξη στο πρόσωπο ενός δημοσιογράφου που τόλμησε να δημοσιεύσει μέσω του περιοδικού του, ονόματα ανθρώπων που κρατούνταν όμηροι εκβιασμών και λασπολογίας. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι επικαλούνται προσωπικά δεδομένα, την ώρα που η συναλλαγή με την οποιαδήποτε τράπεζα γίνεται δημόσια. Επειδή σεβόμαστε ούτως ή άλλως το δικαίωμα του καθενός να διατηρεί λογαριασμό γι αυτό και ενσυνείδητα δεν δημοσιεύσαμε, αν και τα έχουμε στη διάθεσή μας, τα ποσά που περιέχονται στους εν λόγω λογαριασμούς.

 

Η πρόκληση δε είναι ακόμη μεγαλύτερη, γιατί η Δικαιοσύνη για μία ακόμη φορά αντί να στραφεί εναντίον αυτών που λασπολογούν-εκβιάζουν-κοροϊδεύουν έναν λαό στρέφονται κατά εκείνων που επιδιώκουν με αξιοπρέπεια την αλήθεια».

 

Πηγή: koutipandoras

 ;

Ένας ακόμα δήμος και ο δήμος Φλώρινας ,χωρίς τον θεσμό του Συμπαραστάτη του Δημότη !                                                                                                                                         

Δεν τα κατάφεραν τελικά οι του δημοτικού συμβουλίου να επιλέξουν κάποιον υποψήφιο εγνωσμένου κύρους και εμεπιρίας ή κοινής αποδοχής, μετά μάλιστα  από τρείς απόπειρες εκλογικής διαδικασίας!

Πως λένε, μία του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρείς και τον τσακώσαμε; Ατυχώς βεβαίως παρ όλο που ένας εκ των υποψηφίων κατάφερε να συγκεντρώσει 19 ψήφους και μάλιστα όλες αυτές  τις ψήφους από τη συμπολίτευση! Τρεις ψήφους ακόμη ήθελε ο κ. Λάζαρος Ναλπαντίδης τ. δήμαρχος Πρεσπών για να αναλάβει τον ρόλο του Συμπαραστάτη του Δημότη! Αλλά… Φαίνεται πως δεν ήταν κοινής αποδοχής. Λέτε να μην ήταν ούτε και εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας;

Η αντιπολίτευση «σύσσσωμη» θα μπορούσε να πει κανείς ή σχεδόν «σύσσωμη» , μουλάρωσε λέει, επειδή  δεν προηγήθηκε κάποια διαδικασία ενημέρωσης και συζήτησης  πριν την ψηφοφορία, ώστε να καταλήξουν ανώδυνα, ηρωικά και ανεπαίσχυντα στην επιλογή του καταλληλότερου προσώπου για τον ρόλο του Συμπαραστάτη.  Αυτά είχε πει ο κ. Ασπρίδης στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο και συμφώνησε και η κ. Μούσιου. Για τον κ. Καραντζίδη δεν το συζητάμε, το έχει δηλώσει πως το ΚΚΕ είναι αντίθετο με τον θεσμό. Τα ίδια βέβαια επικαλέστηκαν και στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο παρ όλο που είχαν και πρόταση ολοκληρωμένη να μελετήσουν και πολλούς υποψήφιους για να επιλέξουν.

 Δικαιολογίες εν αμαρτία, τα είχε χαρακτηρίσει αυτά ο δήμαρχος Γιάννης Βοσκόπουλος  στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο  και το είχε πει:  «Αν δεν μπορεί να εκλεγεί σήμερα συμπαραστάτης του δημότη, δεν μπορεί να εκλεγεί ποτέ. Αν πραγματικά θέλουμε ο θεσμός να λειτουργήσει, μπορούμε να ψηφίσουμε και να εκλέξουμε συμπαραστάτη σήμερα. Ειδάλλως, καταλήγουμε πως δεν μπορούμε να τον εκλέξουμε ποτέ, πως αντιπολίτευση και συμπολίτευση δεν μπορούμε να τα βρούμε για έναν τόσο σοβαρό θεσμό και την επόμενη φορά μπορεί να μην υπάρχει και κανένας υποψήφιος για τη θέση.»

Τελικά,  μάλλον δεν ήθελε η αντιπολίτευση τον θεσμό του Συμπαραστάτη του Δημότη και ο λόγος του δημάρχου εκ του αποτελέσματος δείχνει να είναι προφητικός. 

 Δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν ήθελε η αντιπολίτευση  τον κ. Ναλπαντίδη… Λέτε;  Αν είναι δυνατόν, ο μέχρι προ τινος σύντροφος εν όπλοις του Αιμίλιου Ασπρίδη, κ. Λάζαρος Nαλπαντίδης (τ. Γραμματεύς  του δήμου Περάσματος, τέως συνάδελφος  ως τ. δήμαρχος Πρεσπών, να χάνει την ευκαιρία να επενδύσει γνώση και εμπειρία υπέρ του δημότη, από δικούς του ανθρώπους! Δηλαδή δύο φορές χαμένος ο Ίλαρχος Λάζαρος Ναλπαντίδης; Δεν μπορώ να το πιστέψω! Έχασε ο άνθρωπος την εκλογική του δύναμη  στις  πρόσφατες εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής της Ντόρας, να χάσει τώρα και ως υποψήφιος Συμπαραστάτης του δημότη; Δεν το χωράει ο νους μου!

Ο θεσμός του Συμπαραστάτη πανελλαδικά σχεδόν καταδικάστηκε απ΄ παλιές νοοτροπίες, καθεστωτικές σκέψεις, συμφέροντα, κομματικές και παραταξιακές προτάσεις και επιλογές, συμπάθειες και αντιπάθειας, έλλειψη αντικειμενικής κρίσης, προσωπικά και όχι αξιοκρατικά κριτήρια επιλογής και αδιαφορία.

Είναι άξιο απορίας, πως ανάμεσα σε 40.000 ή 50.000 πολίτες, δεν υπήρχε κάποιος που να πληροί τις προϋποθέσεις, δηλαδή να μπορεί να συμπαραστέκεται στον συμπολίτη του και να τον βοηθά στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει;;;;

Ντόρη Κουτουράτσα

28-10-2012

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής Β' στο γραφείο του στη Ρηγίλλης, καλαμποκέλαιο σε μουσαμά έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μουσείο Λούγκρου, Παρίσι


Κωνσταντίνος Καραμανλής Β' ο Σεμνός και Ταπεινός, γνωστός ως Κώστας Καραμανλής, Κωστάκης και ο Μπούλης (kostakis@likesouvlakia.com) γεννήθηκε το 1821 από τον Καραμάν Άλη και την Νατο Ασσα Καραμάν Αλή. Έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας στις εκλογές της 7 Μαρτίου 2004 (ημέρα λύτρωσης της χώρας), έχασε τη θέση του στις 4 Οκτωβρίου 2009 από τον Γιωργάκη. Έγινε πρόεδρος στο πολιτικό κώμα τής Νέα Δημοκρατίας, όταν διαδέχτηκε τον Μιλτιάδη Έβερτ (που εξερράγη) το 1997. Άνδρας της Νατάσσας Παζαΐτη -της επιλεγόμενης γυναίκας - θαύμα λόγω της αστραπιαίας προόδου της απο νηπιαγωγό σε διδάκτορα ιατρικής- και πατέρας των διδύμων Αλεξάνδρου και Αλίκης. Φήμες ότι αποτελεί φανταστικό πρόσωπο, δηλαδή μια μάσκα που φοράει ο αληθινός πρωθυπουργός Θοδωρής ή Τεό Ρουσόπουλος ελέγχονται ως ανακριβείς: Κανένα ρομπότ δεν μπορεί να εξαφανίσει τόσες μακαρονάδες όπως το συγκεκριμένο παχύσαρκο πλάσμα (βλ. Διατροφή). Ανήκει στο γένος Μ. των βρυκολάκων όπως και ο πασίγνωστος Κόμης Μητσοτάκιουλας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Επίσης είναι μέλος της οικογένειας των Τάκηδων, όπως δηλώνει και το όνομα "Κωστάκης".Η οικογένειά του, αναμίχθηκε με ανθρώπινο αίμα και μάλιστα τούρκικου, εξ'ού και το όνομα Kahraman - Ali.
Ωστόσο, πληροφορίες που φέρουν τον κ. Ρουσσόπουλο ως τον εγκεφαλικό συντονιστή του παχύσαρκου πλάσματος επιβεβαιώνονται περίτρανα απο το γεγονός ότι αποσυντονίστηκε εγκεφαλικά όταν ο Τεό απομακρύνθηκε. Επιλεγόμενος φορομπήχτης ή κουκουλοθάφτης, άφησε ιστορία ως πρωθυπουργός των σκανδάλων, των φόρων της ακρίβειας, και του πάχους. Ζαχόπουλος με το ερωτικό DVD της Νατάσσας, δομημένα ομόλογα, αυθαίρετο Μαγγίνα, υποκλοπές, Παυλίδης είναι μερικά από αυτά. Αποκορύφωμα το τεράστιο σκάνδαλο του Βατοπεδίου με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον εγκεφαλικό συντονιστή του, Ρουσσόπουλο, και guest star τον πνευματικό του, ηγούμενο Εφραίμ. Γνωστός -εκτός από τις πρωτότυπες σεμνές και ταπεινές μεθόδους πάταξης της διαφθοράς- για τις μαγικές πετυχημένες παλιές τούρκικες επικοινωνιακές συνταγές που χρησιμοποιεί για να εμφανίζει τα σκάνδαλα, τους φόρους, την ακρίβεια σαν δώρα προς τον λαό.

Πολιτικό Έργο
Ο πρωθυπουργός παρέλαβε καμμένη γη από τον Κώστα Σημίτη αλλά παρέδωσε και αυτός με τη σειρά του καμμένη γη συνεχίζοντας έτσι το άξιο έργο των προκατόχων του. Σύμφωνα με τη κυβέρνηση για όλα ευθύνονται η Ασύμμετρη απειλή από μουτζαχεντίν τρομοκράτες και εξωγήινους αλλά και ο Στρατηγός Άνεμος.Ο επίσης πρωθυπουργός και θείος του Κωστάκη, Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δώσει δικαίωμα ψήφου και στα δέντρα αλλά τώρα ο ανιψιός του έκαψε τα δέντρα με αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμες ψήφους. Τώρα, έχει βάλει στόχο να κάψει και τα μπετά. Σύμφωνα με έρευνες του πανεπιστημίου του Cambridge ο Κώστας Καραμανλής είναι ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να κάνει διακοπές 366 μέρες το χρόνο, λέγεται ότι ο ήρωας Πάτρικ από την παιδική εκπομπή Μπόμπ Σφουγγαράκης φτιάχτηκε στα πλαίσια του Κώστα Καραμανλή, αν και δυστυχώς ποτέ δεν μπόρεσε να τον φτάσει.

Λίστα βραβείων 
Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει κατορθώσει μέσα σε μόλις πέντε χρόνια να κατακτήσει μια πληθώρα απο Βραβεία που κανένας άλλος πολιτικός στο κόσμο δεν κατάφερε.
1) 1ο Βραβείο πολιτικού με τις λιγότερες εμφανίσεις στη Βουλή.
2) 2ο Βραβείο πιο ευτραφούς πολιτικού. (Το πρώτο το πήρε ο Πάγκαλος)
3) 1ο Βραβείο πιο ουτοπικού πολιτικού.
4) Βραβείο Νόμπελ για την καταπληκτική μέθοδο που ανακάλυψε για το πώς να διαλύσει μια χώρα.
5) 1ο Βραβείο από το βιβλίο Guiness για τον ποιο απαθή πρωθυπουργό κράτους.
6) 1ο Βραβείο της Παγκόσμιας Εταιρίας Μελέτης της Ανθρώπινης Νοημοσύνης γιατί κατάφερε στο test I.Q. να βαθμολογηθεί με βαθμό με αρνητικό πρόσημο <-> κάτι που δεν έχει ξαναγίνει και έκανε τους επιστήμονες να τραβάν τα μαλλιά τους.
7) 1ο Βραβείο για τον πολιτικό που επί κυβέρνησεώς του, έσπασε το ρεκόρ των σκανδάλων.
8) 1ο Βραβείο υποκριτικής τέχνης για την ερμηνεία του να κάνει ότι όλα είναι μια χαρά τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται.
9) 1ο Βραβείο για τον πρωθυπουργό που συνεχίζει να καλύπτει όλους τους υπουργούς του που παρανομούν, σπάζοντας και αυτό το ρεκόρ.
10) Πολλά Βραβεία Μήτσος.
11) 1ο Βραβείο στο online τουρνουά του Pro Evolution Soccer, Call of Duty και Command and Conquer.
12) Βραβείο υπέρτατου πάχους.
13) 1ο βραβείο πιο χοντρού πρωθυπουργού.
14) 1ο βραβείο σε τοπικό διαγωνισμό «Ποιός θα φάει τα περισσότερα γουρουνόπουλα». Κέρδισε με διαφορά 4. Ο προηγούμενος σκασμού έφτασε τα 3.
15) Βραβείο δοσμένο από το Νational Geographic με τον τίτλο «Το πιο ηλίθιο ζώο στον πλανήτη γη».
16) Παράσημο επειδή χάρη σε αυτόν σιγουρεύτηκε η συγγένεια των ανθρώπων με τους πίθηκους.
17) Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον σχεδιασμό και την εξέλιξη του παιχνιδιού για πλέηστεϊσιον 1,2,3 (και προσεχώς 4) The Last Minister Manager Series (LMMS για τους 300 φιλόδοξους φίλους).
18) 1ο βραβείο: Καταστρέψτε την Ελλάδα μέσα σε 5 χρόνια.
19) Ετήσιο βραβείο 2008: Χρυσό Κοντοσούβλι για τις γευσιγνωστικές του επιδόσεις και την προώθηση του Κοντοσουβλίου στον κόσμο.

Αναδημοσίευση από τη Φρικηπαίδεια, την ελεύθερη παρωδία

Ταξίδεψε κόντρα στο ρέμα της κάθε εποχής που βίωσε και που τον καθόρισε σαν άνθρωπο και σαν επιστήμονα.

Το 1982  άφησε την βολή του στην Αμερική και εμφανίστηκε εδώ για να καταπιαστεί με ότι για την εποχή ήταν ‘’όνειρο θερινής νυκτός’’. Σε έναν χρόνο μέσα δημιούργησε το Καρδιοχειρουργικό Κέντρο Βόρειας Ελλάδας και 9 χρόνια αργότερα το 1992 έκανε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς.

Έτσι λοιπόν ο Παναγιώτης Σπύρου μέσα σε μία δεκαετία, ‘’πρόσφερε’’ μέσα από την γνώση του, τον χρόνο του και την ζωή του, στην επιστήμη του, στην πατρίδα του και  στην κοινωνία, την ποιότητα ζωής  που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.

Τα επόμενα χρόνια, δεν επαναπαύθηκε στις δάφνες του.  Αντίθετα, ενώ πολεμήθηκε, ο ίδιος έδωσε τις μάχες του για να σώζει ζωές αλλά και για να ανατρέπει κλειστά κυκλώματα και κατεστημένα. Και το κατάφερε!

Παράλληλα, ως πολιτικό όν, τον απασχόλησε η ισονομία, η ισοπολιτεία, η δικαιοσύνη, η δίκαιη κατανομή του πλούτου και ασχολήθηκε και με τα κοινά.

Πολύπλευρος και πολυσχιδής, τιμήθηκε από την Εκκλησία, τον Στρατό, από φορείς Υγείας, Πολιτισμού, Παιδείας και Αθλητισμού από φορείς της εργασίας και της κοινωνίας.

Όταν η μοίρα αποφάσισε να τον δοκιμάσει με τον χαμό της κόρης του,   μέσα από τον πόνο του μας έδωσε το μήνυμα για  αυτογνωσία και αξιοπρέπεια.   

27 χρόνια μετά, ενώ εμείς ψάχνουμε στο λεξιλόγιο και στην καθημερινότητά μας την έννοια  του αλτρουισμού,  της κοινωνικής ευαισθησίας, του μεγαλείου ψυχής,  της εργατικότητας, ο Παναγιώτης Σπύρου εξακολουθεί να αποτελεί το εννοιολογικό  ‘’δείγμα’’  όλων αυτών και συμπληρώνει με το γενναίος και ανθρώπινος,  ασυμβίβαστος και δημιουργικός, οραματιστής και ανθρωπιστής.

Αν το ‘’δείγμα΄΄ αποτελέσει και ‘’παράδειγμα’’, το μέλλον μας είναι ευοίωνο.

Αναδημοσίεση εφημερίδα κρουά- κρουά το κράξιμο , φύλλο 2 , 15 Οκτωβρίου 2009
 

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει «προσευχή» αφιερωμένη στη Μέρκελ, με αφορμή την επίσκεψή της στη χώρα μας.
Μέρκελ ημών
η εν τοις Γερμανοίς,
αγιασθήτω το δάνειό Σου.
Ελθέτω η χορηγεία Σου.
Εφαρμοσθήτω το πρόγραμμά Σου, ως εν Γερμανώ και επί της Greece.
Την δόσιν ημών την επιούσιον δος ημίν Τζήμερον.
Και λάβε ημάς διά τα θελήματα υμών,
μήπως και ημείς κουρέψομεν τες οφειλές ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις Τσιπρισμόν,
αλλά ρύσαι ημάς και από τη Συγγρού,
Αμήν.
Ευχαριστούμε θερμά τον φίλο κρουα Α.Μ για τη συνεργασία

 

Γράφει ο Άρης Δημοκίδης

Στη χώρα τού «είσαι ό,τι δηλώσεις» τώρα είναι στη μόδα να δηλώνεις «είμαι ένας από εσάς»! (Από τον Χατζηνικολάου και τον Λαζόπουλο μέχρι τον Λάλα και την Άντζι Σαμίου)

Δεν θα πω ότι δεν τους πιστεύω. Πιθανότατα όλοι τους είναι γνήσιοι αριστεροί, χωρίς καταθέσεις στο εξωτερικό, χωρίς Τζάγκουαρ (πλην του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα) και νοιάζονται μόνο για τον λαό και όχι για το ίματζ τους. Όμως, ακόμα κι αν δεν είναι ψεύτικη, δεν μοιάζει ιδιοτελής η συμπεριφορά των περισσότερων διάσημων Ελλήνων που ξαφνικά «συμπάσχουν» μαζί μας; (Διορθωτικές κινήσεις, απολογητικές συνεντεύξεις, γενικόλογες καταγγελίες και κλάψες για να νιώσουμε πως είναι «σαν κι εμάς».)

Και τα λαϊκίστικα «πατ πατ» στην πλάτη του «λαουτζίκου», με τον οποίο δεν έχουν καμία σχέση πια, δεν σχετίζονται με την (υποσυνείδητη, έστω!) σκέψη πως έτσι θα πουλάνε καλύτερα το ίματζ τους, τις συναυλίες τους, την πολιτική τους, τις εφημερίδες τους;

Πριν από λίγο καιρό ο Γιώργος Νταλάρας, προσπαθώντας να ξεπλύνει τα (αδικαιολόγητα, σε κάθε περίπτωση) γιαούρτια που του πέταξαν, δήλωσε: «Αισθάνομαι συνεχώς ενοχές για τα λεφτά που κέρδισα… και δεν το έκρυψα ποτέ». Από ποιον δεν το έκρυψε, και πώς του ήρθε τώρα να μας το πει; «Χάρισε τα λεφτά σου» του απάντησε μέσω Ίντερνετ ο Γιάννης Αγγελάκας, που κερδίζει επίσης άπειρους πόντους με τις φιλολαϊκές παρεμβάσεις του εν μέσω κρίσης.

Τις προάλλες ήταν η Ελένη Ράντου που έγινε ηρωίδα, χώνοντάς τα στον υπουργό Παιδείας επειδή δεν δίνει χρήματα για να μεταφέρονται με λεωφορείο τα παιδιά του (δημόσιου) Μουσικού Σχολείου. Όπως, βέβαια, ηρωοποιούνται αμέσως όσοι τα βάζουν με το «σύστημα», έτσι τ’ ακούνε κιόλας: «Ας αφήσει τις εύκολες ευκαιρίες να αυτοδιαφημίζεται ως επαναστάτρια η Ράντου, εκ των πλέον προνομιούχων του πλουτισμού στη μεταπολιτευτική Ελλάδα... Μπορεί, λοιπόν, να στέλνει το παιδί της με σοφέρ ή με όσα ταξί θέλει στις καταπράσινες γειτονιές των βορείων προαστίων, που ποτέ δεν εξαθλίωσαν με καθημερινές πορείες τα στίφη των ομοϊδεατών του συζύγου της και βάρδου του ΚΚΕ, Β. Παπακωνσταντίνου!» (σχόλιο στο «Θέμα», που αποδεικνύει πλέον τη δυσπιστία μερίδας κόσμου στις αντικαθεστωτικές παντιέρες των διασήμων).

Το αισθητήριο πολλών καλλιτεχνών δουλεύει άψογα. Παλιά, θα ήταν στην επικαιρότητα αν ξεκατινιάζονταν με άλλους, μετά αν δήλωναν «πέρασα κατάθλιψη, πήγα σε ψυχολόγο». Τώρα, ο πιο σίγουρος τρόπος δημοσιότητας είναι να φωτοσοπάρεις την ελληνική σημαία στη μύτη σου (όπως η Άντζι Σαμίου), να μπλεχτείς σε κόντρες για τη Χρυσή Αυγή (η Μποφίλιου εναντίον της, η Χρύσπα υπέρ της), να γράψεις εξοργισμένα πατριωτικά συνωμοσιολογικά κείμενα (όπως ο Αντώνης Βαρδής) ή να γίνεις η φωνή των «Αγανακτισμένων» (όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης).

Μερικές φορές, βέβαια, η επαναστατικότητα γυρίζει μπούμερανγκ, κυρίως όταν μοιάζει (κι ας μην είναι) ξεκάθαρη εκμετάλλευση, όπως ήταν το τραγούδι «Κατσαρόλα» του Κραουνάκη, που βγήκε την περίοδο των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. (Γι’ αυτό και δεν αρκεί να είναι αυθόρμητη η κίνησή σου, πρέπει και να μοιάζει!)

Και, φυσικά, η εκμετάλλευση της κρίσης, με λαϊκισμούς και κλάψα και αγανάκτηση, γίνεται και απ’ τους πολιτικούς. Απ’ αυτούς που δεν ψηφίζουν τα μέτρα για να μην τους δείρει το ακροατήριο που αυτοί εκπαίδευσαν να τραμπουκίζει, απ’ αυτούς του ΠΑΣΟΚ που τα ψηφίζουν και δίνουν ολόκληρα σόου μεταμέλειας, απ’ τη Νέα Δημοκρατία που, αφού εκμεταλλεύτηκε την κρίση (ούσα σφόδρα αντιμνημονιακή) για να κερδίσει πόντους, τελικά την πάτησε – κι εμείς μαζί της.

Ο λαϊκισμός από τα ακροδεξιά ως τα ακροαριστερά, το χάιδεμα αυτιών, ο πολιτικός οπορτουνισμός για κομματικό όφελος και η απουσία χειροπιαστών προτάσεων θυμίζουν κακή παράσταση με ολέθριες, δυστυχώς, συνέπειες. Κι όμως: ο Πάνος Καμμένος, απ’ τους παλιότερους βουλευτές του συστήματος, απ’ τους πιο πλούσιους (άπειρα κερδισμένα λεφτά στα χρηματιστήριο), σε υπουργείο της ΝΔ, πλασαρίστηκε –και έπεισε! – ως καινούργιο πρόσωπο στην πολιτική, παιδί του λαού και αγνός επαναστάτης.

Και τα media; Οι περισσότεροι μεγαλοδημοσιογράφοι, ειδικά οι (όψιμοι!) αντικαθεστωτικοί και αντιμνημονιακοί, πήραν το μήνυμα: Πρέπει να γίνουν ένα με τον κοσμάκη.

Να πω ονόματα; Σύμφωνα με την πρώην γυναίκα του Χρύσα Ρώπα (που αγριοφωνάζει επαναστατικά στον Λαζόπουλο), ο Θανάσης Λάλας έχει δεκάδες πολυκατοικίες ως περιουσιακά στοιχεία, αλλά δεν έδινε καν διατροφή σε αυτήν και το παιδί τους. «Αυτός είναι πάμπλουτος κι εγώ δεν έχω ούτε βούτυρο στο ψυγείο μου!», είχε δηλώσει με παράπονο. Αν τον ακούσεις όμως στο ραδιόφωνο, θα νομίσεις ότι αυτός είναι που δεν έχει βούτυρο στο ψυγείο του – μπορεί, μάλιστα, να πιστέψεις ότι δεν έχει καν ψυγείο.

Κλάψα, μίρλα, λαϊκά τραγούδια πόνου και φτώχιας (στα οποία συχνά τραγουδά κι ο ίδιος, με παραπονιάρικη φωνή), λογύδρια γι’ αυτούς που έκλεψαν τα όνειρά μας, που μας γονάτισαν οικονομικά: η προσαρμοστικότητα στους χαλεπούς καιρούς μας επιτάσσει την προσαρμογή των λεγομένων του στο ύφος Λαζόπουλου –που είναι ίσως ο πλουσιότερος καλλιτέχνης στη χώρα, αλλά με μαεστρία κατάφερε να θεωρείται ένα με εμάς τους φτωχούς, ακριβώς λόγω του λαϊκισμού του.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου, απευθυνόμενος πλέον στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, πέτυχε να φτιάξει ένα λαϊκό προφίλ που σχεδόν σε πείθει ότι ζει στη Δραπετσώνα και δουλεύει σε ανθρακωρυχείο. Ο Γιώργος Τράγκας είναι φυσικά ο μάστορας του είδους. Καθώς παντού γραφόταν ότι ο (όπου φυσάει ο άνεμος – θυμίζει τη «φιλολαϊκή» Αυριανή σ’ αυτό!) δημοσιογράφος έκανε διακοπές σε ένα από τα σπίτια του στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας, το ίματζ του ως λαϊκού ήρωα που πολεμά τους Γερμανούς κατακτητές έπειθε τους ακροατές και τηλεθεατές του. Γιατί; Επειδή το λέει αυτός. Φωνάζοντας και γράφοντας λες και η Τρόικα τον πέταξε στον δρόμο (προφανώς επειδή νοιάζεται ΤΟΣΟ πολύ για τους υπόλοιπους Έλληνες), κατάφερε όχι μόνο να μην τον παίρνουν οι λαϊκές μάζες με τις πέτρες και τα γιαούρτια, αλλά να τον θεωρούν και ήρωα που τα λέει έξω απ’ τα δόντια.

Γνωστοί εκατομμυριούχοι, με κανάλια, εφημερίδες, δελτία, προσπαθούν να εξαγνιστούν, λέγοντας αυτά που θέλει να ακούσει ο λαός - παίζοντάς το σύμμαχοί μας. Τι κι αν βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως δεν είναι; Πως μετά τη φιλολαϊκή, μελοδραματική, αγανακτισμένη παράστασή τους μπαίνουν στο ακριβό αμάξι τους με τη φρουρά τους, αστυνομικούς που εμείς πληρώνουμε για να τους φυλάνε, και πηγαίνουν στην τριώροφη βίλα τους στα βόρεια προάστια, με το ασανσέρ για το αμάξι και τις πισινές και τα γήπεδα; Αν τα πουν όπως θέλουμε, είναι άξιοι, είναι μαζί μας και τους δεχόμαστε ως αντισυστημικούς. Αν δεν τα πουν (είτε λόγω ανάλογων συμφερόντων, είτε επειδή απλώς δεν θέλουν να σκούζουν με υποκριτικό λαϊκισμό), θεωρούνται μιάσματα της δημοσιογραφίας.

Η Όλγα Τρέμη παίζει τελείως λάθος, τελικά: Αν έσκουζε αγανακτισμένη, θα ήταν μία από εμάς, ένα λαϊκό κορίτσι, του οποίου τα πλούτη δεχόμαστε να παραβλέψουμε, όσο μας χαϊδεύει τα αυτιά.

Δεν σημαίνει πως όλοι οι πλούσιοι που είναι με τον λαό είναι υποκριτές, ούτε καν όλοι οι παραπάνω. Όμως, αυτή η κρίση με έκανε, περιέργως, να μην ενοχλούμαι τόσο απ’ τους εκνευριστικούς πλούσιους που είναι στον κόσμο τους, αλλά απ’ αυτούς που το παίζουν πως είναι στον δικό μας...

*O Άρης Δημοκίδης γράφει (πολλές φορές τη μέρα) την ψηφιακή στήλη ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ.

 Πέρασαν φίλοι μου 3 χρόνια από τη πρώτη  ημέρα κυκλοφορίας  της εφημερίδας μας!                     Οκτώβρης ήταν και τότε, ημέρα Πέμπτη, το θυμάμαι σαν τώρα.
Επεισοδιακό το καλωσόρισμα της εφημερίδας μας στη Φλώρινα, και έτσι για..το καλό, την ίδια στιγμή η κ. Αγνή Ρίζου  κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον μας!

Τι ποδαρικό ήταν αυτό - της κ. Ρίζου! Ακολούθησε στη συνέχεια - τον δεύτερο χρόνο - η μήνυση της κόρης Ρίζου της γνωστής και αγαπημένης Ζέτας Ρίζου η οποία μας ζητούσε 80.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη!
Ο Γιάννης Βοσκόπουλος - λες και έπαιζαν το παιχνίδι "ότι κάνει η μάνα"- λίγες ημέρες μετά την εκλογή του ως δήμαρχος Φλώρινας, καταθέτει και μήνυση και αγωγή! Λίγο ακριβότερη η τιμή και υπόληψη του κ. Βοσκόπουλου, μας ζητούσε 300.000 ευρώ ως αποζημίωση!

 Στα τρία χρόνια, τα δικαστήρια της Φλώρινας έγιναν το δεύτερο σπίτι μας. Για την τρόικα των μηνυτών τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά, όσο θα ήθελαν!

Στην περίπτωση της κ. Αγνής Ρίζου, κερδίσαμε την υπόθεση με ομόφωνη αθωωτική απόφαση, η κ. Ζέτα Ρίζου έχασε τη πρωτόδικη απόφαση "ως άνευ ουσίας"  και πάει για έφεση και ο τρίτος και ο καλύτερος Γιάννης Βοσκόπουλος, έσπευσε να πανηγυρίσει όταν από στις 20  κατηγορίες που μας απηύθηνε στις 19 αθωωθήκαμε. Για τη μία καταδικαστική απόφαση - η οποία από συκοφαντική δυσφήμιση  έγινε απλή δυσφήμιση, περιμένουμε να αθωωθούμε όταν δικαστεί η έφεση.


Σήμερα γιρτάζουμε φίλοι μου! Γιορτάζουμε τους αγώνες μας, γίορτάζουμε για τη δύναμη της ελεύθερης έκφρασης και το δικαίωμα που έχουμε ως πολίτες να ελέγχουμε τον δημόσιο βίο!


Ελάτε να κάνουμε όλοι μαζί ένα δυνατό "φου ου ου ου" να διαλυθούν όλα τα κακά ! και μετά ..ένα σκέτο  "ου ου ου" - ξέρετε εσείς γιατί!