«ΣΥ ΕΙΠΑΣ», Ντόρη μου…
Τέλος
Διακαινησίμου εβδομάδας και αρχή προεκλογικής περιόδου, κ. Κουτουράτσα, λόγω
φόρτου εργασίας και έλλειψης χρόνου ως απάντηση στα όσα με «εκτίμηση» μου αποδίδετε,
σας αποστέλλω ένα κείμενο που γράψατε εσείς για μένα τον Οκτώβριο του 2010
(μιας και ξεκίνησε το ξεσκόνισμα των αρχείων μας), που νομίζω ότι σοφά εμπεριέχει
και τις απαντήσεις στους προβληματισμούς σας. Σας παρακαλώ να το αναδημοσιεύσετε.
Έτσι, για να θυμόμαστε και τις παλιές, καλές μέρες και να κάνουμε και τις επίκαιρες
αντιστοιχίσεις με την δέουσα εναλλαγή των προσώπων του παρόντος… Α! Και σας ευχαριστώ για την πολύτιμη ευχή σας
για «καλά γεράματα», που αντεύχομαι σε όλους μας να αξιωθούμε να τα απολαύσουμε
παρέα!
Όλγα Μούσιου-Μυλωνά
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Φλώρινας
Ακολουθεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα κρουά - κρουά "το κράξιμο", Οκτώβριος 2010
OΛΓΑ ΜΟΥΣΙΟΥ ΘΥΤΗΣ Ή
ΘΥΜΑ;
Η συνεχής παρουσία της Όλγας Μούσιου – Μυλωνά στη σκηνή των
αυτοδιοικητικών και βουλευτικών εκλογών την τελευταία τετραετία, η δυναμική της
παρουσία , «η συμπάθεια της κεντρικής εξουσίας» αλλά και ο «αφανής πόλεμος της
τοπικής εξουσίας του ΠΑΣΟΚ» στο πρόσωπό της, μας οδηγούν στο ασφαλές ερώτημα.
Θύτης ή θύμα η Όλγα Μούσιου;
H Όλγα Μούσιου – Μυλωνά είναι εκπαιδευτικός και
Σχολική Σύμβουλος τα τελευταία χρόνια. Οι μεταπτυχιακές της σπουδές στο
αντικείμενό της και το συγγραφικό της έργο παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η
συνδικαλιστική της δράση υπήρξε ο προθάλαμος για την ένταξή της στη πολιτική
ζωή της Φλώρινας την τελευταία 15ετία. Στην
επαγγελματική της ζωή, έχει μία εξελικτική πορεία χωρίς παραφωνίες και
είναι αποδεκτή σε όλους τους συναδέλφους της, εκπαιδευτικούς. Στην προσωπική
της ζωή, έχει έναν σύζυγο – πιστό σύντροφο- και δύο θαυμάσια παιδιά. Σε
αντίθεση με την πολιτική της ζωή, η οποία είναι «πολυπαθής» και
«περιπετειώδης».
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΝΗΣ
Ο Γιώργος Λιάνης δηλώνει γι αυτήν
«η Όλγα Μούσιου είναι σαρξ εκ της σαρκός μου και οστούν εκ του οστέος μου». Και
ως εδώ νομίζεις πως στον Παράδεισο του ΠΑΣΟΚ, ζουν αρμονικά ο Αδάμ (Λιάνης) και
η Εύα (Μούσιου). Παρά ταύτα, την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Λιάνης δηλώνει πως
στηρίζει τον Αιμίλιο Ασπρίδη στις φετινές εκλογές, που είναι το alter ego του – το λέει ο ίδιος .
Ο ΛΙΑΝΙΣΜΟΣ
Αυτή η αντίφαση, μοιάζει περισσότερο με σχιζοφρενική συνύπαρξη και
λιγότερο με χαμένο Παράδεισο. Ακούγεται σαν δράση μίας ενεργητικής φωνής που
κρύβει την ενοχή της μέσα στο αποτέλεσμα ενός παθητικού ρήματος. Σε αγαπάω μα
δεν σε παντρεύομαι!
Ο λιανισμός όμως τα έχει αυτά. Από μπροστά φίλοι και από πίσω σκύλοι. Και
δεν είναι περίεργο πως λιανισμός, θεωρείται η κρεατομηχανή
στελεχών (εκ του λιανίζω). Σε απομυζώ ως εκεί που σε χρειάζομαι και μετά σε
πετάω «για τα σκυλιά», επειδή υπερβαίνεις το μέτρο που σου ορίζω «εγώ». Ο
λιανισμός, μέσα από αυτή την λογική, κατάφερε να εξουδετερώσει όλες τις
δυνάμεις στο τοπικό ΠΑΣΟΚ εδώ και μία εικοσαετία για να βασιλεύσει ο ένας και
μοναδικός Λιάνης και οι περί αυτόν στο σημείο που τους επιτρέπονταν.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ένας «τυχερός» ήταν ο Τραιανός Πετκάνης, ο
οποίος κέρδισε την νομαρχία το 1998 και στην επομένη εκλογική αναμέτρηση τον
«άδειασαν» και τον πέταξαν στα αζήτητα. Την ίδια τύχη Λιάσης κλπ..
Υπήρξαν όμως και αρκετοί που
γλύτωσαν από το γρανάζι του «λιανισμού» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ο
Αιμίλιος Ασπρίδης ταυτίστηκε με τον
Λιάνη, έγινε το alter ego και έτσι έμεινε ανέπαφος. Η Όλγα Μούσιου
εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο του Αδάμ και κουβαλάει μέχρι και σήμερα τις
«αμαρτίες» της. Στην ίδια «αμαρτία» υπέπεσε και ο Κώστας Θεοδωρίδης, που δεν
χρειάζονταν πατρόνο για την πολιτική του εξέλιξη. Οι αμαρτίες όμως πληρώνονται
και δεν ήταν λίγες οι φορές που ο λιανισμός τους «δάγκωσε» και μετά τους έδινε
ιώδιο για τις πληγές τους, αφού δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
Η Όλγα Μούσιου δεν ξέρω αν είναι έξυπνη. Σίγουρα δεν είναι χαζή. Επειδή
όμως το θέμα δεν είναι η ευφυία αλλά η αυτοεκτίμηση, έχω την εντύπωση πως η
Όλγα Μούσιου εκτιμάει τον εαυτό της και δεν τον πετάει εύκολα στα σκυλιά.
Ξεκίνησε ως μέλος της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ και μόλις είδαν οι σύντροφοι πως η
κ. Μούσιου έχει και λόγο και θέση, άρχισαν τα ενθαρρυντικά κοπλιμέντα «πήγαινε
τώρα εσύ Ολγίτσα στο σπίτι σου, να πλένεις κανένα πιάτο».
Έτσι επί δημαρχίας Αλεμπάκη,
διεκδίκησε την αντιδημαρχία ως ίση προς τους άρρενες συνδιεκδικητές του θρόνου. Και τότε οι
σύντροφοι ενοχλήθηκαν που τους τρώει την σειρά και ονειρεύονταν να την ρίξουν
στη πυρά, λέγοντας πως είναι «σατανική» και «δολοπλόκα». Όταν διεκδίκησε την δημαρχία το 2006, ο
Αδάμ ήθελε να την θεωρεί ξεγραμμένη και την παρηγορούσε με την υποψηφιότητά της
στις βουλευτικές εκλογές, μάλλον για να την αποθαρρύνει.. Αλλά, άλλες ήταν οι βουλές του κυρίου
Παπανδρέου, ο οποίος της τηλεφώνησε προσωπικά και την συνεχάρη για τον αγώνα
της, τον οποίο έχασε για καμιά πενηνταριά ψήφους. Τότε ήταν που ο Γ. Λιάνης,
ένοιωσε να του τραβάνε το χαλί από τα πόδια και σκέφτηκε μάλλον να την
«αποκληρώσει».
Στις βουλευτικές εκλογές ο Γ. Λιάνης την στήριξε στο χρίσμα, για να την
αποτελειώσει. Η Μούσιου όμως, σε ψήφους, είχε λίγη λιγότερη προτίμηση από την
προτίμηση που είχε ο Γιώργος Λιάνης και η Όλγα άρχισε να μην είναι επιθυμητή.
Επιπλέον τα ποσοστά που εμφάνισε η κ. Μούσιου
στις βουλευτικές εκλογές, ξεκαθάρισαν το τοπίο και απεδείχθη περίτρανα
πως την τύχη του ΠΑΣΟΚ την ελέγχουν περισσότερο οι ψηφοφόροι και λιγότερο ο
Λιάνης. Η νέα εποχή ΠΑΣΟΚ στην Φλώρινα είχε ήδη ξεκινήσει.
Στις φετινές εκλογές, ο Γ. Λιάνης
πρότεινε ο ίδιος τον Αιμίλιο Ασπρίδη για το χρίσμα, αλλά δεν κατάφερε να τον χρίσει - την στιγμή που ο ίδιος ο Ασπρίδης δήλωνε ανεξάρτητος. Η Όλγα Μούσιου, έδωσε τον αγώνα της –
στέλνοντας το βιογραφικό της- διεκδίκησε το χρίσμα και το πήρε. Τα υψηλά
ποσοστά της δημοσκόπησης, λένε πως της έδιναν ποσοστό 47% σε αποδοχή και
αναγνωρισιμότητα και έτσι είχε για μία ακόμα φορά, βρήκε έναν άλλο σύμμαχο – την κοινωνία- αδιάψευστο
κριτήριο για την αποδοχή της.
Τότε ήταν που ο Γ. Λιάνης αποφάσισε να φάει τις σάρκες του, για να
γλυτώσει. Ο πόλεμος όμως συνεχίζεται
αφού το ΠΑΣΟΚ είναι διασπασμένο και αγωνίζεται για την εξόντωσή της. Και αυτό
όχι προς χάριν του Λιάνη, αλλά του λιανισμού. Αυτού του μηχανισμού που θέλει να
ελέγχει και να εξουσιάζει άνευ εμποδίων και εντός ορίων.
Από τον λιανισμό βέβαια δεν
γλύτωσε και από τον «κρυφολιανισμό» κάτι μου λέει πως ταλαιπωρείται
ακόμα. Και για να συνεννοηθούμε καλύτερα,
ο κρυφολιανισμός είναι ο υποστηρικτικός μηχανισμός του λιανισμού. Εκεί
που αποτυγχάνει ο λιανισμός, ο κρυφολιανισμός με ψίθυρους, με «δήθεν γεγονότα,
μου έκανε, σου έκανε θα κάνει», σου κόβει τα πόδια για να μην ψηλώσεις. Ενώ ο
λιανισμός αν ψηλώσεις σε «αλέθει». Τελικά δεν γλυτώνεις. Ανάπηρος, ή
τελειωμένος!
Η Όλγα, είναι θύμα του λιανισμού και του «κρυφολιανισμού». Στις παγίδες
δοκιμάζεται και βγαίνει από αυτές καθημερινά. Απέναντί της έχει ένα
νομάρχη, ένα δήμαρχο και δύο βουλευτές.
Το αν θα την «τελειώσουν» ή αν την αφήσουν «ανάπηρη» θα φανεί.
Βέβαια, στην εποχή μας, έχει αρχίσει μία νέα εποχή στο ΠΑΣΟΚ της
Φλώρινας, που οι παλαιότεροι την αντιλαμβάνονται αλλά μάλλον δεν δίνουν την
απαραίτητη σημασία. Είναι η νέα εποχή που τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πειθαρχούν στο
κεντρικό ΠΑΣΟΚ και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις «τοπικές δυνάμεις».
Και όταν μιλάω για την νέα εποχή ΠΑΣΟΚ,
αναφέρομαι στον Θόδωρο Σουμπάση, υποψήφιο βουλευτή ΠΑΣΟΚ, ο οποίος – και είναι
ο μόνος μέχρι σήμερα – που πήρε θέση υπέρ της επιλογής του ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο
της κ. Μούσιου, αφήνοντας πίσω του τα παλαιοκομματικά τοπικά στελέχη να
σιγοτραγουδάνε! Τώρα αν αυτοί ονειρεύονται να του την φέρουν στις βουλευτικές
εκλογές, αυτό είναι άλλο θέμα.
Ο μεγάλος θύτης είναι ο λιανισμός και ο κρυφολιανισμός, που θυσίασε και θυσιάζει υγιείς δυνάμεις του τοπικού
ΠΑΣΟΚ, στο όνομα μίας αρρωστημένης ανάγκης για εξουσίας των ολίγων!
Η κ. Μούσιου είναι μία γυναίκα,
που ακολουθεί μία μοναχική πορεία, σε ένα ανδροκρατούμενο πολιτικό περιβάλλον
που δύσκολα αναγνωρίζει την ισοτιμία μεταξύ των δύο φύλων και εύκολα στέλνει
τις γυναίκες να πλένουν πιάτα στο σπίτι τους. Έτσι, για να μη τους χαλάει την
πιάτσα!
Ντόρη Κουτουράτσα
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
