1:01 μ.μ.

Στην μνήμη του Γρηγόρη Χατζηλάμπρου

Posted by Εφημερίδα Κρουά - Κρουά |



Θυμάμαι πως ήμουν 10 ετών περίπου…Συγκεντρωμένοι στο σπίτι του Γρηγόρη,  σε ένα σπίτι όλο χαρούμενες φωνές και γέλια πάντα, όλο το σόι θαύμαζε έναν πίνακα που απεικόνιζε μια κοπέλα καθιστή και σκεπτική,  να στηρίζει το πρόσωπό της στην παλάμη της…
-Αυτό το έκανε ο Γρηγοράκης μου, έλεγε όλο καμάρι  η θεία Πέρσα, η μαμά του.
-Καλέ κοίτα τι έκανε αυτό το παιδί, συμπλήρωνε η θεία Ευτυχία…
Όλοι κολλημένοι  στον πίνακα, επιβεβαιώνανε όχι μόνο το έργο αλλά το ταλέντο του στην ζωγραφική  που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από νωρίς…
Σε κάθε οικογενειακή συνάντηση ακολουθούσε και ένα γεύμα ή δείπνο, με πολύ τραγούδι. Πάντα ακούγονταν "το γιλεκάκι που φοράς" , "ο μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς" και κυρίως το "βρε ντουνιά να σου δώσω μιά"!

Έτσι μεγάλωνε ο Γρηγοράκης μας, σε ένα αστικό περιβάλλον γεμάτο αγάπη και χαρά και δημιουργία.  Ένα αγαπησιάρικο πλάσμα – εξ ου και το χαϊδευτικό του όνομα- ένα πρόσωπο φωτεινό και γελαστό πάντα, με μια πληθωρική προσωπικότητα.                    
Για όλη την οικογένεια και τους συγγενείς ήταν και είναι ο Γρηγοράκης μας. 
Όλα τα αδέλφια ήταν ξεχωριστά. Ο Τζιμάκος ήταν ο μικρότερος ,εξ ίσου πληθωρικός και ο Χρήστος ο μεσαίος,  χαμηλών τόνων αλλά τόσο γλυκός κι ευγενικός!!!
Ο μπαμπάς του,  στρατιωτικός, με παρουσιαστικό στιβαρό και επιβλητικό, αλλά πολύ ανοιχτόκαρδος  ήταν ο θείος Πετράκης, η μαμά του η Περσούλα, δασκάλα, ήταν   «έξω καρδιά»,  η θεία Ευτυχία αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας, διάσημη για τις μαγειρικές της ικανότητες και η γιαγιά η Μάνα όπως την αποκαλούσαμε, προσωποποίηση της καλωσύνης και της ευγένειας,  συνέθεταν έναν πίνακα οικογενειακής ευτυχίας.

Αντλώντας από το οικογενειακό του περιβάλλον την συναισθηματική του ωριμότητα και  πληρότητα, ο Γρηγοράκης μας σε όλη του την ζωή έδινε και έπαιρνε αγάπη. Με αυτή την «προίκα» έφτιαξε και την δική του ξεχωριστή οικογένεια με την μεγάλη του αγάπη την Αυγούλα. Οι κόρες του, η Μαρία «καθ εικόνα και καθ ομοίωση» του Γρηγόρη πήρε το καλλιτεχνικό του DNA και η Πέρρυ τα χαρίσματα της ευγένειας και της λεπτότητας.

Η πληθωρική του προσωπικότητα, η δημιουργικότητα που τον διέκρινε, το ταλέντο του τον έκαναν μία ξεχωριστή παρουσία στην κοινωνία, στον επαγγελματικό του χώρο ως οδοντίατρο και στην καλλιτεχνική οικογένεια της Φλώρινας ως εικαστικό. Συμμετείχε  σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες , πολιτική , σύλλογοι όπου  εξέφραζε πάντα δημιουργικές ιδέες και απόψεις.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό με τον Γρηγόρη  Χατζηλάμπρου, είναι οι κοινωνικές του σχέσεις. Θαρρείς πως η κάθε σχέση που ανέπτυσσε κοινωνικά και εξελίσσονταν σε βαθιά φιλική, μοιάζει με τους πίνακές του!                                                                              
Η κάθε μια σχέση,  είναι ξεχωριστή! Ο καθένας έχει να θυμάται και να πει κάτι διαφορετικό, και όλοι καταλήγουν στο ίδιο.
Σε διαφορετικό πλαίσιο η κάθε σχέση αλλά δουλεμένες όλες με τα ίδια υλικά. Με αγάπη και ευγένεια και με αστείρευτη διάθεση προσφοράς!

Ο Γρηγόρης δεν ήταν απλά ένας καλλιτέχνης ακόμα της Φλώρινας. Δεν είναι μόνο  το καλλιτεχνικό  αποτύπωμα που αφήνει χνάρια για να τον αναζητούμε, αλλά η σφραγίδα  μίας ολοκληρωμένης προσωπικότητας που έχει γράψει στις καρδιές όσων τον γνώρισαν!
………………………………………………………………………………………….
 
Γρηγοράκη μας,
Όταν σου είπα πως αποπειράθηκα να αντιγράψω εκείνο το έργο σου με την κοπέλα και μετά κατέληξε ένα ωραίο προσάναμμα για την σόμπα, γέλασες πολύ , με είπες τολμηρή και έκτοτε  με ενεθάρρυνες σε κάθε μου  προσπάθεια μου!
Μοιραστήκαμε πολλές φορές εκείνη την ωραία ανάμνηση – προ 50ετίας- με τον Άγιο Βασίλη που μας έκανες  από φελιζόλ και γκοφρέ χαρτί και τα χριστουγεννιάτικα ελαφάκια , όταν τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια ήταν μόνο μπάλες και ίσως φωτάκια!
Δεν μπορώ να ξεχάσω τις προσκλήσεις που φιλοτέχνησες για τον γάμο μου και τις βαφτίσεις των παιδιών μου!
Και ύστερα… με αφορμή  την οικογενειακή συνάντηση, έδωσες ζωή στο άψυχο χαρτί με το γενεαλογικό δένδρο που ζωγράφισες μοναδικά, και έχουμε όλοι ως ενθύμιον!
Στην φωτογραφία -  πορτραίτο, νομίζω πως κάτι  έκανες για  να φαίνομαι ωραία..
Οι πίνακές σου στον τοίχο, θα μιλάνε για σένα..

- Γρηγοράκη μας, σκέφτηκα αυτό, θα με βοηθήσεις, σου έλεγα πάντα!
- Ναι ρε κούκλα…απαντούσες με προθυμία…
Το εικαστικό ημερολόγιο της Φλώρινας το 2000 το κάνατε ξεχωριστό εσύ και η Μαρία σου.
Τις χάρτινες φιγούρες με τις παραδοσιακές στολές της Δυτ. Μακεδονίας ήταν έργο δικό σου και της Μαρίας σου.
Πόσα ακόμα μπορώ να θυμηθώ! Πόσα ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω.

........................................................................
26-1-2018
- Γρηγοράκη μας, θα με βοηθήσεις να...
- Πολύ θα το ήθελα κούκλα,  αλλά...πες της Μαρίας...

Αντίο Γρηγοράκη μας,  αντίο  Γρηγόρη θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη…

Ντόρη Κουτουράτσα



0 comments :

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )