Όπου Έλληνας φτωχός και η μοίρα του.
Γράφει ο Λάζος ο βουνίσιος για ένα φτωχόπαιδο που έφυγε απο την ζωή, πολύ νωρίς απο κοντά μας...
Αυτές τις ημέρες έφυγε απο την ζωή ένα φτωχόπαιδο της πιάτσας.
Μαζί περίπου μεγαλώσαμε στους δρόμους στις πλατείες και στις αλάνες. Φτωχός γεννήθηκε , φτωχότατος πέθανε.
Όταν εμείς σπουδάζαμε αυτός στα φορτηγά, στην πλάτη φορτωμένος εμπορεύματα .
Η φτωχή πολύτεκνη οικογένεια του μιά τραγωδία σάν όλες τις άλλες φτωχές Ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες που ζούν στο περιθώρειο, εκεί στα ημιυπόγεια της σάπιας κοινωνίας.
Απο νωρίς έχασε πατέρα αχθοφόρος στο επάγγελμα και μάνα καθαρίστρια .Η μισή ζωή του άγριο και σκληρό χαμαλίκι μέχρι που έπαθε ζημιά στην μέση και μετά πούλαγε λαχεία στην πλατεία, έκαμνε ντελίβερι κι άλλες δουλειές του ποδαριού για ένα κομμάτι ψωμί να ζήσει.
Τα 3 αδέρφια του που άφησε να κλαίν σήμερα, τήν ίδια περίπου τραγωδία ζούνε.
Ο αμέσως μεγάλος αδερφός του δέν θα ξεχάσω πόσο περήφανος ήταν όταν κατα την στρατιωτική θητεία υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις.Ήταν το καμάρι της οικογένειας θυμάμαι.
Πρίν πεθάνει αυτό το φτωχόπαιδο της πιάτσας όταν τον είδα τρόμαξε το μάτι μου. Είχε λιώσει ήταν μέσα σε΄δυό μήνες ο μισός.
Τρόμαξα απο την όψη του...πάνε σε ειδικό γιατρό του είπα. Ούτε λεφτά για τον γιατρό ούτε για τα εισητήρια για το ταξίδι στην θεσσαλονίκη είχε.
Παλιά πήγαινε εκεί με το τραίνο και κάθε φορά με ρωτούσε πότε θα έρθει το τραίνο (;)...
Στο ενδιάμεσο μαζί με τα λαχεία κόλλαγε αφίσες για το νταβαντούρι του καθενός στους δρόμους και στις κολώνες να λάβει λίγα ευρώ να πάει να φάει το βράδυ.Στο σπίτι του ούτε ηλεκτρικό ρεύμα δέν είχε να πληρώσει ..
Λίγες ημέρες πρίν αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, μου περιέγραψε ένα προφητικό όνειρο που είδε."Είδα την μάνα μου , είχα καιρό να την ονειρευτώ, να μου λέει δέν είσαι καλά, τρέξε στην Θεσσαλονίκη".
Την Κυριακή πρωί έμαθα το μοιραίο.Αρκετοί του συμπαρασταθήκαν , λίγοι τον συνόδεψαν αδέρφια και φίλοι στην τελευταία του κατοικία.
Σάν λεπτό φύλλο φθινοπώρου που δέν πρόλαβε να κιτρινίσει, τον παρέσυρε ο άνεμος μόλις μπήκε σάν τον θεριστή ο φετινός Σεπτέμβρης..
Δέν ήταν πλουσιόπαιδο, δέν ήταν γιός κανενός σπουδαίου,δέν ήταν κανένανς επώνυμος ,τρανός ή σπουδαίος, ήταν αυτός που όλοι στην πιάτσα τον γνωρίζαν , μα λίγοι τον χαιρετούσαμε ,τον βοηθούσαμε, του λέγαμε μία καλή κουβέντα .
Καλό ταξίδι στον παράδεισο να έχεις φτωχόπαιδο Τασούλη...
Μαζί περίπου μεγαλώσαμε στους δρόμους στις πλατείες και στις αλάνες. Φτωχός γεννήθηκε , φτωχότατος πέθανε.
Όταν εμείς σπουδάζαμε αυτός στα φορτηγά, στην πλάτη φορτωμένος εμπορεύματα .
Η φτωχή πολύτεκνη οικογένεια του μιά τραγωδία σάν όλες τις άλλες φτωχές Ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες που ζούν στο περιθώρειο, εκεί στα ημιυπόγεια της σάπιας κοινωνίας.
Απο νωρίς έχασε πατέρα αχθοφόρος στο επάγγελμα και μάνα καθαρίστρια .Η μισή ζωή του άγριο και σκληρό χαμαλίκι μέχρι που έπαθε ζημιά στην μέση και μετά πούλαγε λαχεία στην πλατεία, έκαμνε ντελίβερι κι άλλες δουλειές του ποδαριού για ένα κομμάτι ψωμί να ζήσει.
Τα 3 αδέρφια του που άφησε να κλαίν σήμερα, τήν ίδια περίπου τραγωδία ζούνε.
Ο αμέσως μεγάλος αδερφός του δέν θα ξεχάσω πόσο περήφανος ήταν όταν κατα την στρατιωτική θητεία υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις.Ήταν το καμάρι της οικογένειας θυμάμαι.
Πρίν πεθάνει αυτό το φτωχόπαιδο της πιάτσας όταν τον είδα τρόμαξε το μάτι μου. Είχε λιώσει ήταν μέσα σε΄δυό μήνες ο μισός.
Τρόμαξα απο την όψη του...πάνε σε ειδικό γιατρό του είπα. Ούτε λεφτά για τον γιατρό ούτε για τα εισητήρια για το ταξίδι στην θεσσαλονίκη είχε.
Παλιά πήγαινε εκεί με το τραίνο και κάθε φορά με ρωτούσε πότε θα έρθει το τραίνο (;)...
Στο ενδιάμεσο μαζί με τα λαχεία κόλλαγε αφίσες για το νταβαντούρι του καθενός στους δρόμους και στις κολώνες να λάβει λίγα ευρώ να πάει να φάει το βράδυ.Στο σπίτι του ούτε ηλεκτρικό ρεύμα δέν είχε να πληρώσει ..
Λίγες ημέρες πρίν αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, μου περιέγραψε ένα προφητικό όνειρο που είδε."Είδα την μάνα μου , είχα καιρό να την ονειρευτώ, να μου λέει δέν είσαι καλά, τρέξε στην Θεσσαλονίκη".
Την Κυριακή πρωί έμαθα το μοιραίο.Αρκετοί του συμπαρασταθήκαν , λίγοι τον συνόδεψαν αδέρφια και φίλοι στην τελευταία του κατοικία.
Σάν λεπτό φύλλο φθινοπώρου που δέν πρόλαβε να κιτρινίσει, τον παρέσυρε ο άνεμος μόλις μπήκε σάν τον θεριστή ο φετινός Σεπτέμβρης..
Δέν ήταν πλουσιόπαιδο, δέν ήταν γιός κανενός σπουδαίου,δέν ήταν κανένανς επώνυμος ,τρανός ή σπουδαίος, ήταν αυτός που όλοι στην πιάτσα τον γνωρίζαν , μα λίγοι τον χαιρετούσαμε ,τον βοηθούσαμε, του λέγαμε μία καλή κουβέντα .
Καλό ταξίδι στον παράδεισο να έχεις φτωχόπαιδο Τασούλη...
Φλώρινα Δευτέρα, 3 Σεπτεμβρίου 2012
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
19 comments :
Nαι ρε Λάζο, κι εμείς οι Φλωρινιώτες προτιμάμε τους Αλβανούς, ακόμα και για να βάψουμε τα σπίτια μας. Κι οι δικοί μας πεθαίνουν πάμφτωχοι και νηστικοί..
Kάποτε πρέπει να νοιώσουμε λίγο άνθρωποι. Να ρίξουμε μιά ματιά στον διπλανό μας. Η Φλώρινα δυτυχώς έχει χάσει την αθωώτητά της. Κοιτάμε πως να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου, να ρουφιανέψουμε ή να κουτσομπολέψουμε. Πραγματικά με συγκίνησε το δημοσίευμα και με έκανε να νοιώσω άβολα.
Προς στιγμή μόνο 2.43 συγκινούμεθα χωρίς να θέλω να σε θίξω. Κάθε άλλο συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ο Τάσος ήταν μία ψυχούλα που πέρασε απαρατήρητος. Ας αποτελέσει - εύχομαι - την αφορμή για να συζητήσουμε λίγο με τις ενοχές μας και την αφάνταστη σκληρότητα που μας διακρίνει.
Λάζο βουνίσιε, όμορφα λόγια σου για τον Τάσο. Σ' ευχαριστώ γιατί μ' έκανες να αισθανθώ άνθρωπος. Καλό παιδί ο Τάσος, καλό παιδί κι' ο Γιάννης. Δικά μας παιδιά. Έπρεπε οι Φλωρινώτες να είχαμε δείξει μεγαλύτερη αγάπη στον Τάσο. Την αγάπη που δεν δείξαμε στον Τάσο ας την δείξουμε στον αδελφό του τον Γιάννη (και στ' άλλα αδέλφια του). Και πάλι σ' ευχαριστώ Λάζο βουνίσιε.
Δυστυχώς δεν είναι μόνο ο Τασούλης.. Εδώ και πόσα χρόνια τυραννιούνται φτωχοί άνθρωποι στη Φλώρινα με την μοίρα του Τασούλη;; Πόσοι απ΄αυτούς τόσα χρόνια ζητάνε μια αξιοπρεπή δουλειά για να ζήσουν απλώς σαν άνθρωποι;; Και το σημαντικότερο... πότε ενδιαφέρθηκαν έστω για έναν απ΄αυτούς, κάποιοι προκλητικά αμοιβόμενοι "πολιτικάντηδες", που κουβαλάνε επίσης προκλητικά καθημερινά πάνω τους, το ύφος του αριστοκράτη;; Πότε βοήθησαν κάποιον;;; Ξέρετε τι τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι τον χειμώνα, χωρίς θέρμανση και πολλές φορές χωρίς φαΐ;; Χωρίς ρούχα καλά και καθαρά να φορέσουν;; Χωρίς ένα ευρώ στη τσέπη για καφέ;; Χωρίς παρέα;; Μπορεί να μπει κάποιος στον ψυχικό τους κόσμο;; Μετρημένοι στα δάκτυλα οι Φλωρινιώτες που δείχνουν ενδιαφέρον. Τριάντα χρόνια τώρα βλέπω τους πολιτικούς της Φλώρινας να αδιαφορούν γι΄αυτά τα θέματα και αν τους ρωτήσεις θα σου πουν "και τι θες να κάνω εγώ;; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα". ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ, ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΧΛΙΔΑΤΑ ΤΡΑΠΕΖΩΜΑΤΑ όμως μπορείς κ. τοπικέ πολιτικάντη μας ε;;; Μπορείς ε;; ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ.
Θέλω να ρωτήσω τους νυν αλλά και τους επίδοξους πολιτικούς της Φλώρινας οι οποίοι ονειρεύονται συνεχώς δημαρχιλίκια και βουλευτιλίκια: Εάν δεν έδινε η Εκκλησία ένα πιάτο φαΐ σε πολλούς απ΄αυτούς τους ανθρώπους... τα νεκροταφεία θα επεκτεινόταν.. ναι ή όχι;;
Το θέμα όλο αυτό πονάει πολύ.. και γι΄αυτό αποφεύγουν να το συζητήσουν πολλοί. Από που να αρχίσεις.. και που να τελειώσεις..
Ένα πράμα μόνο θα πω: Η Φλώρινα δεν διαθέτει την κατάλληλη συνειδησιακή υποδομή για να χειριστεί τέτοιου είδους προβλήματα. Τι εννοώ;; Ότι όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν.. όχι μόνο δεν μπορεί να κατανοήσει και να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους... αλλά αντιθέτως.. τους λοιδωρεί κιόλας. Να μην αναφέρω γνωστή περίπτωση Φλωρινιώτη που αναγκάστηκε να φύγει να βρει δουλειά σε άλλη πόλη για να μπορέσει να βοηθήσει συγγενή του με πρόβλημα.. Γεια σας.. να σας χαίρεστε.. κύριοι "πεντοχίλιαροι" καρεκλάδες της Φλώρινας..
Μπράβο Λαζο, μίλησες για όλους εμας που τον γνωρίζαμε. Ας ειναι ελαφρυ το χώμα που τον σκεπάζει. Και ας καταλάβουμε πως ο ανθρώπινος πόνος μας ειναι δίπλα μας. Και πάλι Μπράβο σου φίλε.
Μπράβο αυτό είναι.. "Η πεντοχίλιαρη φυλή της Φλώρινας που κατέχει όλα τα αξιώματα" και όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν.. "Βουϊδούρια" όπως έλεγε και ο Βασίλης ο "αρχηγός".. για να μη πω το άλλο που έλεγε: "Γ....νι με κουδούνι"..
ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ, ΠΟΥ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΟΥΡΟΜΕΖΕ, ΚΑΤΙ ΛΙΓΟ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ. ΜΠΡΆΒΟ ΝΤΟΡΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΘΕΜΑ!!!
Ένα θέμα που συγκινεί όλους τους ανθρώπους, ακόμη και αυτούς, που η κοινωνία τους θεωρεί σκληρούς.Όμως και η συγκίνηση αυτών, που θεωρούν ευαίσθητο τον εαυτό τους, είναι πρόσκαιρη και ο χρόνος θα την αποθέσει στο υποσυνείδητο.Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και οφείλεται στη σημερινή πολύπλευρη κρίση, στην οποία έχει βυθιστεί, συνολικά, η κοινωνία.Ο Λάζος, ο βουνίσιος, συχνά και πάντα εύστοχα, μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι. Και εμείς, αφού εκδηλώσουμε τα "φιλάνθρωπα" αισθήματά μας, βρίσκουμε τρόπο να καταλογίσουμε τις ευθύνες στους συνήθεις ύποπτους, που είναι οι πολιτικοί, όλων των αποχρώσεων -ενίοτε περισσότερο σ' αυτούς, με τους οποίους δεν έχουμε ιδεολογική συγγένεια-, καθώς και σε εκείνους "που πίνουν το αίμα του λαού". Έτσι με ήσυχη τη συνείδησή μας,θα στρογγυλοκαθήσουμε στη θαλπωρή του μικρόκοσμού μας, απολαμβάνοντας, ο καθένας, τις προσωπικές του επιτυχίες. Όποιος καταλογίζει, συνολική και ποσοστιαία ευθύνη, θεωρείται ύποπτος. Καταλήγοντας θέλω να υπογραμμίσω, ότι είναι χρήσιμα αυτά τα δημοσιεύματα -παρότι γράφω επικριτικά- και άς ελπίσουμε σε μια μελλοντική κοινωνική ανάταση. Για ένα, όμως, είμαι βέβαιος, ότι δεν είναι σωστό να καταλογίζουμε ευθύνες ειδικά στους Φλωρινιώτες.Άν ήταν μόνον αυτοί, το πρόβλημα θα ήταν απλό και μικρό.Δυστυχώς συμβαίνουν παντού."Ένας Αρμενοχωρίτης Κομοτηναίος"
Αρμενοχωρίτη Κομοτηναίε, η διττή σου ταυτότητα μου επιτρέπει να πιστεψω πως δεν γνωρίζεις πολύ καλά τη Φλώρινα ή την έχεις γνωρίσει από ένα σημείο και μετά. Η κοινωνική αναισθησία είναι ένα γενικό φαινόμενο συμφωνώ. Η τοπική αναισθησία είναι απολύτως συνυφασμένη με το πολιτικό σύστημα που βολεύοντας "τους ευαίσθητους" Φλωρινιώτες τους έχει ακρωτηριάσει στο μέρος της καρδιάς.
Παλιός Φλωρινιώτης
Παλιέ Φλωρινιώτη.. η πένα σου μαχαίρι.. μπράβο..
Και στο μυαλό έχουν φάει ορισμένοι έναν ακρωτηριασμό, όχι μόνο στη καρδιά.
Ευχάριστη πρόκληση ο σχολιασμός των απόψεών μου από τον Παλιό Φλωρινιώτη και με χαρά θα επανέλθω στο θέμα, γιατί, κατά βάση συμφωνούμε. Γνωρίζω καλά τα θέματα της Φλώρινας, γιατί, όπως διάβασες, είμαι "Αρμενοχωρίτης Κομοτηναίος" και όχι "Κομοτηναίος Αρμενοχωρίτης". Και μάλιστα το σωστό είναι ότι τα γνωρίζω από παλιά, γιατί και εγώ είμαι "παλιός" και όχι από ένα σημείο και μετά. Φυσικά όχι τόσο καλά όσο τα γνωρίζεις εσύ και αυτό είναι φυσιολογικό, παρά την εκμηδένιση των αποστάσεων και τη δυνατότητα άμεσης ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Το συγκεκριμένο θέμα, με το οποίο μας συγκίνησε ο Λάζος, ο βουνίσιος, έχει ευρεία κοινωνική διάσταση και - δυστυχώς- συναντάται παντού. Στη μικρή κοινωνία της Φλώρινας συγκλονίζει περισσότερο. Παρακολουθώντας, όμως, πανελλαδικά τα φαινόμενα της εποχής μας, διαπιστώνει κανείς ότι κάπου-κάπου βρίσκεις ανθρωπιά και άδολο συναίσθημα.Και αυτό συμβαίνει στην όμορφη Φλώρινα. Φαίνεται και από το διάλογο στις ιστοσελίδες. Υπάρχει μια ποιότητα, που δεν τη συναντάς παντού. Οπωσδήποτε πρέπει να αγνοούμε αυτούς που, στα σχόλιά τους, βγάζουν τα εσώψυχά τους. Ένα κρίσιμο σημείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Αυτές μας οδηγούν στην αυτομαστίγωση και αδικούν τον τρυφερό και ρομαντικό κόσμο της Φλώρινας. Υ.Γ. Παλιέ Φλωρινιώτη, σκέψου, πως είναι πολύ πιθανό να γνωριζόμαστε.
Έπρεπε πάντως να αναρτηθεί και από τα άλλα blogs το συγκεκριμένο θέμα.
Έστω και αυτοβούλως, κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται χωρίς πολλά πολλά.
Ούτε τα "βιβλία" έμειναν στην λάμψη τις επικαιρότητας, ούτε οι δημόσιες σχέσεις αποδίδουν σε κάτι διαχρονικά (γιαυτό αλλάζουν κάποια-ες "ρούχα", αχμ..., sorry, "ανθρώπους" κάθε 5 και λιγάκι σαν τα πουκάμισα.
Μια ανάρτηση, η οποία μας αφήνει έναν προβληματισμό και μας δίνει το έναυσμα, για την καλυτέρευση του τρόπου με τον οποίο πρέπει να σκεφτόμαστε, τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, θα έπρεπε να διαδίδεται.
Αμφιβάλλω αν θα είχε πρόβλημα με κάτι τέτοιο, ο Λάζος ο βουνίσιος.
Praetorian.
ΑΡΜΕΝΟΧΩΡΊΤΗ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΕ, τώρα μου το χειροτερεύεις το ζήτημα. Σε βρίσκω μοιρασμένο δε δύο αγάπες. Αρμενοχώρι και Κομοτηνή. Αυτό σημαίνει πως αναγκάστηκες να αναζητήσεις και δεύτερη πατρίδα. Αλιώς πως να το εξηγήσω. Τουλάχιστον εγώ δηλώνων παλιός Φλωρινιώτης τουτέστιν χωρίς πατρίδα διότι η παλιά Φλώρινα χάθηκε να μη γελιόμαστε. Ενδεχομένως να ήταν και η ίδια αυτή που είναι τώρα. Η νιότη βλέπεις μας έκανε να τα βλέπουμε όλα ωραία. Σήμερα, μέσα από την ωριμόητητα και την εμπειρία μπορώ να πω πως η Φλώερινα των τελευταίων 2 δεκαετιών δεν μου αρέσει καθόλου. Ειδικά της τελευταίας δεκαετίας. Το λέω και όποιος θέλει ας με λιθοβολήσει. Η εγκατάλειψη φαίνεται στο βλέμα των ανθρώπων, στην αισθητική της πόλης,στις επιλογές ους για εκπροσώπηση, παντού . Άνθρωποι άβουλοι που ακόμα μαλώνουνε για τη δεξιά (το ΠΑΣΟΚ πάει ΠΈΘΑΝΕ) που φοβούνται ακόμα την αριστερά. Τι να περιμένεις από αυτόν τον τόπο; Τι να περιμένεις σε αυτόν τον τόπο; Επαίτες της εκάστοτε κυβερνητικής βούλησης είναι οι Φλωρινιώτες και εσύ ζητάς το περίσεμμα της καρδιάς τους; Από που και ως που; Περισσότερο για τάφο μου μοιάζει η Φλώρινα και ας λάμπει ο σταυρός πάνω από το κεφάλι τους. Χαμπάρι δεν παίρνουν. Ακόμα και το σταυρό τους τον κάνουν επειδή φοβούνται. Αντί για πνεύμα καταναλώνουν οινόπνευμα και καφέ της παρηγοριάς στον πεζόδρομο και ίσως οι πιό ιnn στο ποτάμι. Λυπάμαι φίλε μου, αλλά αυτός ο τόπος με πληγώνει. Προτιμώ να ζω με τις αναμνήσεις μου. Και μη νομίζεις πως θα παρεξηγηθεί κανείς από αυτά που γράφω. Σιγά να μη τους νοιάζει. Θα το δείς.
Παλιέ Φλωρινιώτη.. έχεις μεγάλο δίκιο σε όλα.
Παλιέ Φλωρινιώτη, σωστά όλα αυτά που λες. Όμως, γιατί η Φλώρινα ξέπεσε τόσο πολύ; Ακολούθησε τον ξεπεσμό της υπόλοιπης Ελλάδας, αλλά ο δικός της ξεπεσμός ήταν πιό πλατύς και πιο βαθύς. Γιατί άραγε το κακό που χτυπάει την υπόλοιπη Ελλάδα εδώ μεγύνθενεται και το καλό μικραίνει;
Δημοσίευση σχολίου