Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
(Σχόλιο για την έκθεση φωτογραφίας του Δασικού Συνεταιρισμού Πισοδερίου «ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΙΣΟΔΕΡΙ»
Πάντα με εκπλήσσει ο τρόπος που λειτουργούν οι αισθήσεις σε σχέση με τη μνήμη. Εννοώ, αυτή η σούπα είναι ένα μίγμα υλικών. Μόνα τους, αυτά τα υλικά δεν μου θυμίζουν τίποτα. Τίποτα απολύτως. Αλλά σε αυτόν ακριβώς τον συνδυασμό … η μυρωδιά του τραχανά αμέσως … με φέρνει στα παιδικά μου χρόνια. Πως είναι δυνατόν;
Πόσο μάλλον μία φωτογραφία. Σε γεμίζει συναισθήματα, σκέψεις, χαμόγελα, σου φέρνει ίσως και. δάκρυα
Με αυτές τις σκέψεις, έφυγα από την έκθεση φωτογραφίας ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΣΟΔΕΡΙ που είχε διοργανώσει ο Δασικός Συνεταιρισμός Πισοδερίου. Είδα πρόσωπα οικεία και αγαπημένα, αλλά αυτή η έκθεση δεν είχε σχέση με προσωπική μνήμη .
Οι μνήμες που συγκροτούν τη ταυτότητά μας και παρέχουν ένα πλαίσιο για σκέψη, μελέτη και δράση δεν είναι τελικά μονάχα προσωπικές όσο και αν τις μαθαίνουμε, αν τις δανειζόμαστε ή τις κληρονομούμε μέσα από τις οικογένειές μας, τις κοινότητες ή τις πολιτισμικές παραδόσεις μας.
Το μεγάλο φωτογραφικό αρχείο που δημιουργεί τα τελευταία χρόνια ο Δασικός Συνεταιρισμός Πισοδερίου, είναι ένα εργαλείο για την ανάδειξη της συλλογικής μνήμης που διαμορφώνει τη ταυτότητα της μικρής κοινωνίας του Πισοδερίου.
Η οπτικοποίηση της εξέλιξης του Πισοδερίου μέσα από τη διαδοχική ανασύσταση του παρελθόντος με εικόνες μέσα από ποικίλες εκφράσεις της κοινωνικής ζωής (γάμοι, οικογένειες, πορτραίτα κλπ), πέρα από την ανάκληση της νοσταλγίας των Πισοδεριτών , εκτός της σημαντικής προσπάθεια για τη διαφύλαξη του παρελθόντος, προβάλει τη συμβολική έκφραση της κοινωνίας του Πισοδερίου και στον ίδιο χρόνο πληροφορεί τον επισκέπτη και συμβάλει στη καλύτερη γνωριμία με τη περιοχή.
Η συγκέντρωση, η επεξεργασία, η καταγραφή και η προβολή των πληροφοριών για τη κοινωνική ιστορία και τον χαρακτήρα του Πισοδερίου μέσα από φωτογραφίες, εντάσσοντάς το στο ευρύτερο πλαίσιο της ανάπτυξης της περιοχής μας στο οποίο έζησε και εξελίχθηκε ο πληθυσμός του έως και σήμερα δίνει ακόμα μία δυνατότητα – πρόκληση.
Αποτελεί «δυνητικά» εκθεσιακό σύνολο, δίνοντας τον χαρακτήρα ενός «ανοικτού μουσείου» όπου αναπαρίσταται η πολυδιάστατη ιστορία της Πισοδερίτικης δραστηριότητας με όλες τις παραμέτρους. Προσεγγίζει το παρελθόν στο πλαίσιο νέων θεωρήσεων από το χώρο της κοινωνικής ιστορίας με σκοπό να επανερμνηνεύσει και να αναδείξει πολλές πλευρές. Επαναπροσδιορίζει το ενδιαφέρον των απανταχού Πισοδεριτών σε νέες θεματικές και σε φωνές που αποτυπώνονται σε αυτό το κοινωνικό αφήγημα.
Ο Δασικός Συνεταιρισμός Πισοδερίου που είχε τη πρωτοβουλία της οργάνωσης του φωτογραφικού αρχείου με τη συνδρομή και την αμέριστη συμπαράσταση της Πισοδερίτισας κ. Αθηνάς Γαρδάνη (καθηγήτριας φιλολόγου και φωτογράφου) σε όλα τα επίπεδα, ξεπέρασαν κατά πολύ την υποχρέωση να σταθούν με σεβασμό προς την ιστορία του γενέθλιου τόπου. Δημιούργησαν τη δυνατότητα και τη προπτική για τη μετάδοση της μνήμης του Πισοδερίου στις νεότερες κοινωνίες.
Ντόρη Κουτουράτσα
Φλώρινα 12-9-2012
ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
Ευδοκία Κοίδου, Αθηνά Γαρδάνη, Δάφας Παντελής, Θόδωρος Κοίδης, Δημ. Ηλιάδης - Αντιπεριφερειάρχης, Κοίδου, Κοίδης, Λαζ. Μέλλιος, Παύλος Κοίδης.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου 2012 , στην αίθουσα του φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου "Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ".
Συνδιοργανωτής η Περιφ. Ενότητα Φλώρινας, στο πλαίσιο τηων εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Φλώρινας από τον Τούρκικο Ζυγό.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου 2012 , στην αίθουσα του φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου "Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ".
Συνδιοργανωτής η Περιφ. Ενότητα Φλώρινας, στο πλαίσιο τηων εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Φλώρινας από τον Τούρκικο Ζυγό.
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
3 comments :
Nτόρη, Ντόρη ξέρεις που απευθύνεσαι; Σιγά να μη πιάνουν το δικό σου σκεπτικό. Σο συλλογική μνήμη μπρέ Ντόρη. Τι να πιάσουν μπρε κορίτσι μου; Για να μη παρεξηγηθώ, βρίσκω εξαιρετικό το σχόλιό σου, αλλά για ολίγους.
Η φωτογραφία είναι το πιο δυνατό και παραστατικό μέσο αποτύπωσης της ιστορικής μνήμης. Μπορεί να ξυπνήσει παλιά συναισθήματα και βιώματα και βοηθά να επανατοποθετήσουμε τον εαυτό μας ως μέλη μιας ομάδας, ν΄ αναζητήσουμε το χαμένο μας πρόσωπο... Η φωτογραφία που έβαλες πολύ πετυχημένη.
Όσοι νιώσουν έτσι βλέποντας μια τέτοια έκθεση σίγουρα φεύγουν πλουσιότεροι...
Κι αν μπουν στη διαδικασία όλα τα χωριά να άνουν κάτι παρόμοιο, λόγω των κοινών βιωμάτων που έχουμε, τότε θα νιώσουν όλοι μα όλοι τι είναι η συλλογική μνήμη...
Αθηνά
Αθηνά, δυστυχώς τα χωριά μας παραμένουν χωριά.
Παρακολούθησα την έκθεση και διαπίστωσα πως το Πισοδέρι δεν ήταν πολύ..χωριό. Μου έκαναν φοβερή εντύπωση οι νύφες! Νομίζω πως η κουλτούρα του Πισοδερίου ήταν μάλλον αστική.
Και η έκθεση ήταν καλοστημένη. Δεν είχε κολλημένες φωτογραφίες ως συνήθως πάνω σε μπλέ κόλα. Σε κάθε περίπτωση οι συντελεστές αξίζουν συγχαρητήρια.
Δημοσίευση σχολίου