Όπου νάναι φθάνει. Δεν πρόκειται να είναι ξημέρωμα για να ανατείλει μαζί της η ελπίδα.
Δεν κυοφορήθηκε προηγουμένως τίποτα το καινούργιο. Κοινώς, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Το σύστημα δεν παραδίνετε εύκολα. Η μάχη που έδωσε δεν ήταν ούτε με το ΔΝΤ, ούτε με τη κρίση, ούτε καν με τον εαυτό του. Προπαντός με τον εαυτό του.
Αντίθετα. Τα βρήκε με τον εαυτό του μέσα από μία δήθεν πολυφωνία, ίσα, ίσα για να μας μπερδέψει. Πάντα ο κακός ο λύκος στην αντάρα φαίνεται.
Μας πέταξε το σύστημα και το σενάριο της ακυβερνησίας για να μας δημιουργήσει διλήμματα, και εκεί μας άφησε να σιγοβράζουμε στο ζουμί μας. Μετά άρχισαν τα μπαχαρικά της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ. Άνθισαν γρήγορα οι μαϊντανοί της δεξιάς και της αριστεράς και το πιπέρι έπεφτε καθημερινά, άφθονο, έτσι για πικάντικη γεύση.
Μανάρι μου τα κάνατε σαλάτα.
Στο τέλος όμως, μπορεί να βγει και καμία ξενέρωτη σούπα. Έτσι είναι, όταν μαγειρεύεις με τέτοιες συνταγές. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, φρόντισε ως φρόνιμο παιδί να μαγειρέψει πριν πεινάσουν τα άτακτα παιδιά. Με τον νόμο που εισήγαγε, όσο πιο πολλά κόμματα βγουν εκτός βουλής, τόσο πιο ευνοημένα θα βγουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Ένας στους δύο κερδίζει πενήντα έδρες. Ο πρώτος εις βάρος του δεύτερου Ο κ. Παυλόπουλος, στον πολιτικό τσελεμεντέ, αυτό το ονομάζει γεύση πολιτικής σταθερότητας.
Να θυμηθώ να ζητήσω από τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο αν έχει να μου δώσει καμία καλή συνταγή για τουρλού ταβά.
Τα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ & ΝΔ, δεν είναι πλέον μόνα. Και η σπανακόπιτα πρέπει να μοιραστεί. Αν τα μικρά κόμματα συγκεντρώσουν 10 %, ΠΑΣΟΚ & ΝΔ, θα πρέπει να συγκεντρώσουν 36,3 % για να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Αν ΠΑΣΟΚ & ΝΔ, θέλουν να μοιραστούν τη πίτα για να συγκυβερνήσουν χωρίς τη βοήθεια τρίτου κόμματος, πρέπει να συγκεντρώσουν 37,17% .
Αν ένα κόμμα θέλει αυτοδυναμία και τη πίτα δική του, χρειάζεται 101 βουλευτές. Θα μείνουν μεν πεινασμένα τα μικρά κόμματα με ένα ποσοστό 4 %, για να καταφέρει να βγει με ποσοστό ίσως λίγο πιο κάτω από το 38,78%, το κόμμα αυτοδυναμίας .
Αν πατήσουν δε στη πίτα και δεν συνεννοηθούν, τότε θα ξαναέχουμε εκλογές.
Η ιστορία με τη πίτα- σπανακόπιτα ή κρεατόπιτα δεν έχει σημασία, έχει μία αλήθεια. Τρέχουν τα σάλια ΠΑΣΟΚ & ΝΔ για να συγκυβερνήσουν. Είναι δε και γεγονός αναμφισβήτητο πως μεταξύ τους, ο ένας με τον άλλο έχουν βρει, το άλλο του μισό. Στη περίπτωσή μας όμως, ευτυχία που να κόβετε στα δύο δεν υπάρχει.
Γι αυτό και μας ξεφουρνίζουν λαχταριστό το καρβέλι της πολυκομματικής βουλής. Όλοι θα δώσετε τη ψήφο σας, όλοι θα πάρετε ψήφο. Και στο τέλος, εμείς, οι απλοί πολίτες θα μείνουμε με το πιάτο άδειο. Ευτυχείς που με τη ψήφο μας τους εκδικηθήκαμε και εκφράσαμε την αγανάκτησή μας, τον θυμό και την οργή μας. Ευτυχείς που δεν τους ψηφίσαμε. Μήπως τους ψηφίσαμε και δεν το ξέρουμε; Με τον κατακερματισμό της πολιτικής ζωής που οι ίδιοι μας τον επέβαλαν χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως παλιά. Και θα μας την λένε και από πάνω. Λαϊκή εντολή.
Πώς;
Το ζητούμενο είναι ΠΑΣΟΚ & ΝΔ να είναι στην εξουσία, για να πορευτεί η χώρα στην ίδια δοκιμασμένη συνταγή του δικομματισμού. Μετά ο «επαναπατρισμός» βουλευτών στα κόμματα των βουλευτών στα κόμματα από τα οποία προήλθαν είναι πολύ πιθανός. Τότε, τέρμα οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί, με άλλοθι την διακυβέρνηση της χώρας.
Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας. Όποιος δεν θέλει διακυβέρνηση να μείνει στην απ έξω. Και πείτε μου εσείς. Ποιος θα θέλει να μείνει στην απ έξω;
Το σύστημα αγαπητοί μου, μετράει τις ανάσες του. Περιμένει το φιλί της ζωής από εμάς. Από εμάς τους ψηφοφόρους, τους απλούς πολίτες. Εκμεταλλεύεται τον θυμό μας, την απελπισία μας και μας προτείνει αυτό το εμπριμέ συνολάκι, διότι κάτι σε σκέτο μπλέ ή πράσινο, μας εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Και εμείς τσιμπάμε.
Τσιμπήστε μόνο για να δείτε πως τα ρίχνουν. Στο τέλος πάλι θα φορεθεί το μπλέ και το πράσινο με κάτι πινελιές από τους άλλους. Στην ουσία όλοι τους λένε τα ίδια πράγματα, με διαφορετική επιχειρηματολογία, αλλά τις ίδιες θεμελιώδεις προτεραιότητες που είχε θέσει το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα.
Γρηγορείτε. Είναι καιρός να τραβήξουμε μία μονοκονδυλιά στο παρελθόν. Αφού αυτοί δεν έχουν το θάρρος να σχεδιάσουν ένα νέο μοντέλο πολιτικής πέραν του δικομματισμού, ας τους το χαρίσουμε εμείς. Για να βγούν από τα ρούχα τους, να απεκδυθούν τον μανδύα της εξουσίας. Για να γίνουμε επιτέλους εμείς πολίτες και να πάψουμε να είμαστε πελάτες τους.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου