Μνημόνιο…a la carte
Η προφανέστατη αδυναμία συνεργασίας και ο πολιτικός καιροσκοπισμός των περισσότερων κομμάτων, μας οδηγούν στις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου με πλασματικά και άκρως ανούσια διλήμματα. Παρακολουθούμε αστείες κοκορομαχίες για το πώς θα καταγγελθεί ή θα επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο και ως συνήθως, βυζαντινολογούμε απύθμενα χωρίς ίχνος αίσθησης της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Με την ίδια λογική, θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε την προοπτική συμμετοχής της Εθνικής μας στο EURO με 12 παίκτες αντί για 11! Όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες να αγωνίζονται με 11 παίκτες αλλά η Ελλάδα με 12. Ας επικαλεστούμε το ένδοξο παρελθόν μας, την αδυναμία ικανοποιητικής προετοιμασίας λόγω οικονομικών προβλημάτων, το πρόβλημα ψυχολογίας μας και ότι άλλο απίθανο κατεβάσει η κούτρα μας. Σας φαίνεται παράλογο και γραφικό? Προσωπικά όχι, αν λάβουμε υπόψη τη σοβαρότητα της προεκλογικής μας ατζέντας.
Το Μνημόνιο δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Δεν έχει ηθική υπόσταση. Ο βαθμός επιτυχίας του εξαρτάται κυρίαρχα από την έκταση και τον τρόπο υλοποίησής του. Όπως ακριβώς οι φαρμακευτικές αγωγές. Κατά συνέπεια, μόνον όταν το εφαρμόσεις στο σύνολό του και ως έχεις συμφωνήσει, μπορείς να το αξιολογήσεις, να το κρίνεις ή να το επικρίνεις και σαφέστατα και να το καταγγείλεις. Το Μνημόνιο υποστηρίζει και εξειδικεύει συγκεκριμένες διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Υποστηρίζει την ανάγκη για αποδοτικότερη λειτουργία του δημόσιου τομέα, τη διαφάνεια και τον έλεγχο των δημόσιων δαπανών, την αποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους, τον αυστηρό έλεγχο της φοροδιαφυγής, την δημιουργία ανταγωνιστικής και βιώσιμης παραγωγικής βάσης, την εμπέδωση σταθερών κανόνων σε όλο το φάσμα της εθνικής οικονομίας οι οποίοι δεν θα μεταβάλλονται ευκαιριακά απλά και μόνο για να εξυπηρετήσουν πρόσκαιρες δημοσιονομικές ανάγκες ή πολιτικές σκοπιμότητες. Με απλά λόγια, ότι κατά καιρούς έχουν εξαγγείλει όλα τα κόμματα της Χώρας μας, ότι κατά καιρούς μας προβλημάτιζε ως απλούς πολίτες. Όταν βεβαίως εδώ και τρία χρόνια ελάχιστα από αυτά έχουν υλοποιηθεί η επιτευχθεί, τότε αναγκαστικά επιλέγεις ως αντίμετρο τις οδυνηρές μειώσεις μισθών, συντάξεων και κρατικών δαπανών, τα οποία ανατροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της εξαθλίωσης.
Το Μνημόνιο έχει δυστυχώς ένα πολύ «αδύναμο» σημείο, δύσκολα διαχειρίσιμο από τα πολιτικά κόμματα της Χώρας μας. Περιλαμβάνει τακτικό έλεγχο, περιοδική αξιολόγηση, αναφορά επίτευξης στόχων και κυρίως, δυνατότητα αναπροσαρμογής μόνον μετά από επαρκή τεκμηρίωση. Ο χειρότερος εφιάλτης για το κακομαθημένο και αναποτελεσματικό κομματικό, κρατικό και κυβερνητικό μας κατεστημένο!
Η Χώρα μας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ εδώ και 10 χρόνια να επιβάλει την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να επιβάλει κανόνες στάθμευσης των αυτοκινήτων ακόμη και στα χωριά των 50 κατοίκων, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να διεξάγει πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις χωρίς «λάθος» θέματα. Θα μπορούσε ποτέ να εφαρμόσει αποτελεσματικά το Μνημόνιο?
Αυτά που πραγματικά κινδυνεύουν από την εφαρμογή του Μνημονίου είναι η υπέρμετρη κομματική μας σαχλαμάρα, η συνδικαλιστική αμετροέπεια, η καταδυνάστευση των ισχυρών μειοψηφιών, ο νιρβάνας της κρατικής μηχανής, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, η «ποινικοποίηση» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η καθολική ανοχή και αδράνεια απέναντι στα κρούσματα της καθημερινής γραφειοκρατικής διαφθοράς. Η ανυπαρξία ενός κρατικού μηχανισμού ικανού να εισπράττει φόρους, να διαχειρίζεται και να προστατεύει τη Δημόσια Περιουσία.
Ουδείς αμφιβάλει ότι οι κραυγαλέες αδικίες της άστοχης ή αποσπασματικής υλοποίησης του Μνημονίου πρέπει άμεσα να διορθωθούν. Σέβομαι απεριόριστα τα προσωπικά και οικογενειακά δράματα, τον εφιάλτη της ανεργίας και την εθνική αιμορραγία της εξωτερικής μετανάστευσης, όταν μάλιστα τα βιώνω στο πολύ στενό οικογενειακό μου περιβάλλον.
Από την άλλη πλευρά όμως, η πραγματική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της Χώρας μας δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς τις διαρθρωτικές αλλαγές που περιγράφονται στο «κακό» Μνημόνιο. Δεν μπορεί να ζητάμε ως Χώρα να παραμείνουμε στην ευρωζώνη αλλά ταυτόχρονα να εξαγγέλλουμε σοβιετικού τύπου αναπτυξιακά μοντέλα, επιστροφή «στον τρίτο δρόμο» για το σοσιαλισμό ή ala carte και κατά το δοκούν εφαρμογή των κανόνων της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού. Ας επιλέξουμε επιτέλους ποιά Ελλάδα θέλουμε.
Η επόμενη Κυριακή, είναι ημέρα των προσωπικών επιλογών. Από την Δευτέρα όμως και ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος, είναι οι μέρες των ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ. Ο Πόλεμος δεν είναι άσκηση αφαίρεσης αλλά εθνικής πρόσθεσης.
Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου