Ο ποιητής Αρχίλοχος (7ος αι. π.Χ.) εκφράζει στο ποίημα που παραθέτουμε (Diehl 87, μτφρ. Γ. Δάλλας) τον τρόμο του για μια έκλειψη ηλίου που έγινε την 6η Απριλίου του 648. Θαύματα ανέλπιστα μην ορκιστείς δε γίνονται, αφού κι ο Δίας, των Ολυμπίων πατέρας, μέρα μεσημέρι τη νύχτα του άπλωσε, του ήλιου τη λάμψη κρύβοντας. Ψιλή τρεμούλα τους ανθρώπους πέρασε· κι όλα είναι τώρα πιστευτά, μην πεις ανέλπιστα· κι ούτε κανένας να σαστίσει αν δει δελφίνια ν' αλλάζουν την υγρή τους κατοικία με τ' άγρια ζώα, αυτά ποθώντας τα ηχερά θαλάσσια κύματα, αντί για τη στεριά κι εκείνα, τα βουνίσια δάση. Ο Περικλής (5ος αι. π.Χ.) δίνει μια άλλη εξήγηση στο φαινόμενο σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Περικλής 35): [… ] Ήδη είχαν επανδρωθεί τα πλοία και ο Περικλής είχε επιβιβαστεί στο πλοίο του, όταν χάθηκε ο ήλιος και επικράτησε σκοτάδι, κι όλοι αισθάνθηκαν μεγάλη κατάπληξη σαν να είχαν μπροστά τους σπουδαίο οιωνό. Βλέποντας ο Περικλής έντρομο και αμήχανο τον κυβερνήτη του πλοίου του, σήκωσε τη χλαμύδα του μπροστά στο πρόσωπο του [του κυβερνήτη] και αφού το κάλυψε, τον ρώτησε μήπως το θεωρεί σαν κάποιο κακό οιωνό· κι όταν εκείνος απάντησε αρνητικά, είπε ο Περικλής: «Και σε τι διαφέρει λοιπόν το προηγούμενο γεγονός από αυτό, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο που προκάλεσε την έκλειψη του ηλίου;» |
O Αρχίλοχος (ένας άνθρωπος του 7ου π.Χ. αιώνα) και ο Περικλής (δύο αιώνες μετά) , ερμηνεύουν με διαφορετικό τρόπο το φαινόμενο της έκλειψης του ηλίου. Εσείς τι λέτε, το 2015; |
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου