Τους μέτρησα. Συν – πλην ένας, φτάνουνε τους τριακόσιους. Και μη νομίσετε πως σας μιλώ για τους τριακόσιους του Λεωνίδα. Για το ελληνικό κοινοβούλιο σας μιλώ.

Η Ελλάδα καταποντίζεται και αυτοί λες και κάνουν κρουαζιέρα. Ηλιοκαμένοι όλοι τους, κολυμπάνε σε θολά νερά και στο τέλος την βγάζουνε και καθαρή. Και εμείς, χωρίς δείκτη προστασίας δερνόμαστε στα κύματα για να μην χαθεί το κρουαζερόπλοιο.

«Γίνε εσύ ο καπετάνιος της ζωής σου» ανακοινώνουν τα μεγάφωνα του κρουαζερόπολοιου και σου πετάνε κι ένα σωσίβιο ξεφούσκωτο, μαζί με τις έκτακτες εισφορές της εφορίας.

«Κολύμπα και όπου φτάσεις», δίνουν οδηγίες οι αστεράτοι από την πρύμνη, και συζητάνε το θέμα μεταξύ τους  με κανένα ουισκάκι. Στο μεταξύ, εσύ διαπραγματεύεσαι το βιός σου και τη ζωή σου με τους καρχαρίες.

Εκπέμπονται  καθημερινά από κύκλους  του κρουαζερόπλοιου, έκτακτα δελτία θυέλλης, κάτι  σαν ασκήσεις ετοιμότητας .   Οι εκφωνητές, με κοστουμάκι και βατραχοπέδιλο, στο τέλος σου σκάνε κι ένα χαμόγελο , κι εσύ πανικόβλητος προσεύχεσαι να είναι καλά ο καπετάνιος.

Καπετάνιο όμως εγώ, δεν βλέπω. Κι όμως το κρουαζερόπλοιο αρμενίζει.  Με σημαία άλλοτε γερμανική,  αμερικάνικη, γαλλική και 6.000.000 μούτσους ριγμένους στο πέλαγος.                         Χωρίς τιμόνι και πυξίδα και με αέρα στα πανιά του όμως το κρουαζερόπλοιο.  Με δεξιώσεις και φανφάρες λες και οι τριακόσιοι, κάνουν πολιτική σε περίοδο ευμάρειας.  Τα μποφόρια δεν τους συγκινούν να αναλάβουν γερό τιμόνι , με σταθερό χέρι και γρήγορες αποφάσεις. Ούτε και οι μούτσοι που θαλασσοδέρνονται καθημερινά.

Σιγοσφυρίζουν  σε χαρούμενο ρυθμό..Όσο υπάρχουν  μούτσοι , το κρουαζερόπλοιο ζει και βασιλεύει και την Ελλάδα κοροιδεύει.