Η Φλωρινιώτικη κοινωνία, δεν συμμετέχει σε αγώνες. Προτιμάει να κλείνεται στο καβούκι της, στις φοβίες και στην απελπισία της.
Κάποτε ο φόβος είχε το δικό του όνομα. Σήμερα είναι φόβος και θυμός μαζί. Φόβος διότι τα σύνδρομα του παρελθόντος δεν ξεπερνιούνται εύκολα και ίσως να καλλιεργούνται κατα περίπτωση και θυμός διότι η αντίληψη για την αναλγησία των ιθυνόντων για την αντιμετώπιση διαχρονικών προβλημάτων, έχει γίνει πεποίθηση.
Άκομψα, ερασιτεχνικά και επιπόλαια, οργανώνονται εκδηλώσεις, σε μορφή κινημάτων, διαδηλώσεων, διαμαρτυριών κλπ. Δεν ξέρω αν τα βλέπουν στον ύπνο τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως εφαρμόζουν αυτές τις αγωνιστικές ιδέες που τους έρχονται σε ένα λεπτό και σε άλλο ένα λεπτό τις υλοποιούν. Της στιγμής, που λένε και στο χωριό μου.
Μετά, αρκεί ένα λεπτό δημοσιότητος για κάποιους, σε τηλεοράσεις, σε εφημερίδες ή μπλόκ, ένας πηχαίος θορυβώσης τίτλος και μετααά; Το ίδιο τίποτα.
Πάντα υπάρχει η δυσαρέσκεια, πως ο κόσμος δεν συμμετέχει. Φταίει όμως ο κόσμος;
Η κοινωνία μας δυστυχώς, έχασε την συνεκτικότητά της. Την διέλυσαν τα μικροσυμφέροντα και την κούρασαν οι υποσχέσεις. Τώρα που τέλειωσε "το λάδωμα", αυτή η μηχανή έπαψε να δουλεύει στον ρυθμό που της επέβαλλαν.
Φάνηκε η γύμνεια και η ανικανότητα, "των αρχηγών" και αυτοί - "οι αρχηγοί" ταμπουρώθηκαν στις θέσεις τους για να μην τις χάσουν. Τώρα που στο πολιτικό παζάρι δεν μπορούν να πουλήσουν ελπίδες και όνειρα της Φλωρινιώτικης κοινωνίας, σήκωσαν πλαστικές σημαίες.
Οι Φλωρινιώτες καταλαβαίνουν. Και όσο οι σημαιοφόροι, εκποιούν τις προοπτικές του τόπου, κανένας δεν θα τους ακολουθεί.
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι. Και επειδή το "μοναχός σου χόρευε κι όσο πήδα", είναι μία μορφή αντίδρασης για ανεξαρτησία από υποσχέσεις και θα, ο Φλωρινιώτης επιλέγει να ζεί με τα προβλήματά του και να τα αντιμετωπίζει μόνος του.
Η Φλώρινα καραδοκεί. Και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκραγεί και να σηκώσει η δική της σημαία.
Ντόρη Κουτουράτσα
.jpg)
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
3 comments :
H κοινωνία της Ρώμης,μετά την σταύρωση του Ελληνα θρακιώτη Σπάρτακου, ήταν μια κοινωνία φόβου, απελπισίας, μηδενισμού και ανομίας.
Αντίθετα, το κράτος των πραιτωριανών με έργο χλεύαζε (και προφυλασσόταν ταυτόχρονα) τις τακτικές μάχης των μονομάχων δούλων.
Ολοι οι πραιτωριανοί, εκτός από το ελληνικό παγκράτιο και τις ρωμαικές τακτικές τους, πρόσθεσαν και αυτές των μονομάχων δούλων.
Ο Φλάβιος Βαλέριος Αυρήλιος, γιος του Κωντάντιου, μεγαλόσχημου στρατιωτικού διοικητή, έζησε από μικρός την βανασότητα της κοινωνίας της Ρώμης, μεγαλώνοντας μόνος με την πληβεία ελληνίδα μητέρα του, την Ελένη, διότι απαγορευόταν ο γάμος ενός πατρικίου με μια πληβεία.Γαλουχήθηκε με τα ελληνικά ιδεώδη και τις τακτικές και τα οράματα των μονομάχων δούλων. Μισούσε την τυρανική Ρώμη της αλαζονίας και της κοινωνικής σκληρότητας.
Ποτέ λαός δεν επεναστάτησε μόνος του.
Ετσι, ο πραιτωριανός Κωνσταντίνος, όταν βρέθηκε στο Σύστημα της τετραρχίας, έκανε κομμάτια αυτόν τον κόσμο, που στερούσε τον δικό του κόσμο και μαζί τον ακολούθησαν όλοι οι άλλοι που ήθελαν κι αυτοί να γκρεμίσουν τον ίδιο κόσμιο, τη σάπια παλιά Ρώμη.
Σημαία το Εν Τούτω Νίκα έγινε Διάταγμα Ανεξιθρησκείας, έγινε Νέα Ρώμη..., έγινε Ναός της του Θεού Σοφίας- πρώην Αθηνάς Αθηναίων..
Ζούμε στιγμές που ακολουθεί η τελευταία φάση που επικρατεί το πιο βαθύ σκοτάδι..
Τότε είναι που αρχίζει να ξημερώνει...
Θεέ μου φέρε το πιο βαθύ σκοτάδι,κι ας είναι τόσο αδιάφοροι και τόσο φοβισμένοι οι πολίτες της Ρώμης...Πιό γρήγορα ...
Πολύ σωστά τίθεται το θέμα και από τη δημοσιογράφο και από τον σχολιαστή. Για όλα φταίνε οι Φλωρινιώτες. Κατάλαβες; Μωρέ πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Το μεσημέρι στη παλιά νομαρχία, καλά που πήγαν οι μαθητές υποκινούμενοι προφανώς από την ΕΛΜΕ και έσωσαν την εκδήλωση.
Στο Επιμελητήριο η σύσκεψη ήταν σαν βραδιά ποίησης. Τόα πα τόα που λένε και στο δικό μου χωριό. Κοινώς τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Δημοσίευση σχολίου