«Το μέλλον της καθαρής ενέργειας βρίσκεται στον “βρώμικο” άνθρακα». Με αυτόν τον εντυπωσιακό τίτλο να πιάνει ολόκληρο το εξώφυλλό του, εμφανίστηκε πρόσφατα το περιοδικό «The Atlantic Monthly». Πρόκειται για αρκετά μεγάλης κυκλοφορίας έντυπο, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει μια μερίδα αρθρογράφων της Βοστώνης με όχι οπισθοδρομικές ιδέες. Με τον υπότιτλο «Είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσει η παγκόσμια υπερθέρμανση», τοποθετούσε το θέμα σε νέες βάσεις και σε πλανητικές διαστάσεις.

Οταν μάλιστα ξέρεις ότι ο σύμβουλος του Αλ Γκορ, ο Τζέιμς Χάνσεν, ο οποίος τον βοήθησε στην ταινία «Μια ενοχλητική αλήθεια», έχει πει ότι «οι εγκαταστάσεις που καίνε άνθρακα είναι εργοστάσια θανάτου» ή ότι «το κάρβουνο είναι μακράν η μεγαλύτερη απειλή για τον πολιτισμό», απορείς πώς αυτόν τον καιρό που είναι της μόδας πιο πολύ συνθήματα του τύπου «Με τον πλανήτη ή με τον λιγνίτη;» δημοσιεύεται ένα άρθρο 10 πυκνογραμμένων σελίδων και εκεί ένας φιλελεύθερος αρθρογράφος ισχυρίζεται το ακριβώς αντίθετο.

Η ουσία είναι ότι νέες τεχνολογίες υπόσχονται να αξιοποιήσουν μερικές από τις παραδοσιακές ενεργειακές πρώτες ύλες πολύ καλύτερα από πριν. Στις ενεργειακές πρώτες ύλες που βρίσκονται στο εσωτερικό του πλανήτη μας κατατάσσουμε τους γαιάνθρακες (τύρφη, λιγνίτη, λιθάνθρακα και ανθρακίτη), τους υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο και ακόμη πετρελαιοσχιστόλιθοι και άμμοι), μαζί και τα γεωθερμικά ρευστά. Το μεγάλο στοίχημα είναι αν τελικά η σύγχρονη ενεργειακή βιομηχανία θα καταφέρει να ενσωματώσει τις νέες τεχνολογίες στην παραγωγή ενέργειας.